Reset?

Dit bericht wilde ik meteen op facebook plaatsen, maar al schrijvende voelde ik dat dit ook hier op mijn website thuishoort. Waarom? Dat heeft te maken met de levenslessen die langskwamen en de tekeningen die ik gemaakt heb. Lees maar...

Een wat rare nacht gehad. Ik had duidelijk, al liggend, pijn in mijn slokdarm. Een half uurtje slapen en ik werd weer wakker van de pijn. Een pijn overigens die anders is dan de scherpe stekende pijn die ik eerder ervaarde van voeding die tegen de tumor aankwam. Een pijn die weg te ademen is. Handig, zo zonder pijnstiller, maar zo'n gebroken nacht is ook niet alles. Dus als dit blijft of zelfs erger gaat worden, dan vrees ik toch dat ik aan de pijnstillers moet voor de nacht, al is het voor mijn nachtrust. Wakker en overeind voel ik geen pijn nu.

Mijn laatste half uurtje slaap resulteerde in een visioen. Een beeld kwam mij voor ogen van een 'schone lei', gevolgd door een blanco schrijfpapier met een pen die begon te schrijven. De datum van vandaag. 28-11-2019. Tijdstip 05.25 uur. Ik 'wist' meteen dat ik deze datum en tijd nog verder mag onderzoeken. Numerologisch, astrologisch.

Levenslesgetallen bekijken. Opgeteld resulteert 28-11-2019 in 2+8+1+1+2+0+1+9 = 24 / 2+4 = 6. Vandaag is een dag die we volgens het Levensdoel Systeem noteren als 24/6. Iedereen die vandaag geboren wordt heeft deze levenslesgetallen. Is dit mijn 'reset'? Zou kunnen, zo voelt het wel. De 2 en de 6 zijn mij al bekend (26/8 waren en zijn mijn levenslessen in dit leven), de 4 komt daarbij. Vooral stap voor stap, geduld beoefenen, een goede fundering opbouwen om mijn ziel hier op aarde te manifesteren. Dat is de boodschap die mij nu vooral naar voren komt. En dat wordt ook weerspiegeld in de minimalistische tekeningen die ik de laatste tijd maak, gewoon omdat daar een innerlijke behoefte ligt. Tekeningen die zo simpel zijn, waarbij mijn geduld inderdaad behoorlijk op de proef gesteld wordt, omdat ik weet wat er nog zo ontzettend veel aan mogelijkheden zijn om verder uit te werken. Geduld, stap voor stap. Terug naar de essentie en dan weer op gaan bouwen.
Goed aarden dus ook. Dat past wel in hetgeen ik gisteren mocht ervaren.
Een snel herstel of juist aftakeling, het kan nog alle kanten op met die 4.
Of dit alleen voor het 'nu' geldt of door gaat werken in een nieuwe periode in mijn leven, het zal gaan blijken. Ik weet wel dat ik dit visioen en deze getallen nu niet snel zal gaan vergeten.
Ik voel me vandaag ook meteen een heel stuk beter dan gister. Ik kijk mezelf weer aan in de spiegel, ik voel me 'herboren'. Heel bijzonder dit.


Ik ga mijn serie tekeningen maar eens laten zien. Voor mij nog steeds iets vreemds hoor, maar ik begin 'm nu wel te begrijpen. Gehoor gegeven aan een innerlijke behoefte terug keren naar de essentie. De kleuren die intuïtief gekozen zijn, zijn voor mij de kleuren van Merlijn en Maria Magdalena, mijn gidsen.Geen idee hoeveel van dit soort tekeningen nog gaan volgen en waar dit heen gaat.

In eerste instantie dacht ik een voorbeeld in het klad, in het klein, te maken om uitleg te geven aan de opbouw van trappatronen in het Keltisch tekenen. Ik voelde echter ook een innerlijke behoefte dit op goed tekenpapier te gaan doen, in het groot (A4 formaat). 

Dit alles is nu zeker al maanden geleden begonnen, nog voor ik mij bewust was van dit ziekteproces waar ik nu in zit. Ik voelde dat ik met het tekenen van deze eenvoudige tekeningen bij een diepere essentie kwam. Tekeningen, die stap voor stap moesten gebeuren, zoals mijn cursisten dat van mij wel kennen, opzetten in potlood met liniaal, maar daarna alleen maar handmatig stukje voor stukje op meditatieve wijze overtrekkend en inkleuren. Dit zijn geen gewone tekeningen, dit zijn meditaties. En dan alleen maar in deze kleuren. Ik heb meteen maar een flink aantal van deze kleurpotloden ingeslagen, omdat ik voel dat er nog heel veel gaan komen zo. Ik begin die 4 nu wel te begrijpen. Een heel bijzondere ervaring waarbij ik vaak moet denken aan een kunstenaar als Klaas Gubbels met zijn koffiepotten, die ook niet door iedereen begrepen wordt. Hoe kun je nou nooit uitgekeken raken op één voorwerp? Ik begin het te begrijpen... Ik begin de eindeloze mogelijkheden te ontdekken van dit proces, zelfs in deze eenvoudige weergaven. De ontelbare waarnemings- en scheppingsmogelijkheden van onze geest als mens. Bouwend, steen voor steen, onderdeel voor onderdeel. En wat maken wij het ons toch ingewikkeld vaak, waardoor we het overzicht kwijt raken, waardoor we in chaos belanden. Terug naar de essentie in jezelf...

En dan krijg ik deze ochtend van één van mijn dierbare volgers op facebook deze link doorgespeeld... hoezo synchroniciteit?

Droom: diploma's versus levenservaring

Vanochtend werd ik wakker uit een droom. Een bijzondere droom die voor een ander misschien niet zo heel bijzonder is, maar wel een punt aanraakt wat refereert aan één van mijn frustraties, die ik in mijn leven tegen kwam, in het zien van mensen die wel degelijk veel in hun mars hebben, maar door hun 'beperking' in fysieke gezondheid, psychische gesteldheid (vaak bekeken, beoordeeld en geëtiketteerd door een bepaald instituut, dat met een bepaalde standaard werkt, die in mijn ogen nogal verouderd is, hoewel ze pogen die standaard toch steeds aan te passen, helaas vaak ook de verkeerde kant uit) of hooggevoeligheid, hun draai niet kunnen vinden in een maatschappij die daar niet mee overweg kan. De 'beperking' ligt mijns inziens dan vaak in de maatschappij en niet in de mens waar het om gaat. Iedereen heeft namelijk zijn of haar kwaliteiten die aangewend kunnen worden voor het algemeen goed. Ontwikkelingen in de maatschappij gaan nu eenmaal trager dan die in de mensen zelf. Er moet een bepaalde kritisch kantelpunt bereikt worden, voor maatschappelijke normen aangepast worden aan de mensen die op dat moment leven. Daarover kun je op internet en in wetenschappelijke onderzoeksverslagen al bronnen voor vinden die dat bevestigen.
Ik ben in mijn eigen ziekteproces ook wel terdege gaan beseffen dat al die frustraties voor mij niets opleveren behalve innerlijke pijn. Ze worden ingegeven door een soms wel heel langzaam volgend en zelfs vaak tegenwerkend maatschappelijk systeem, zoals ik ernaar kijk, volgens een ideaalbeeld dat ik in mijn hoofd heb (en wie zegt dat mijn ideaalbeeld het juiste is voor deze wereld?). Het is niet iets om tegenaan te blijven schoppen, wat ik in het verleden wel vaak gedaan heb, na eerst twintig jaar mijn mond gehouden te hebben, ben ik mijn mondje wel gaan roeren. Maar ik heb inwendig verder gesudderd in frustratie en dat geen plaatsje gegeven, niet verwerkt. Heb me vaak niet thuis gevoeld in deze maatschappij. Een 'rare' in deze wereld. Een vreemde eend in de bijt. Maar ik besef nu... ook deze situaties horen bij het leven, bij het opdoen van levenservaringen en zijn precies zoals ze moeten zijn. De momenten dat ik mijn zegje heb gedaan over wat gehanteerde normen doen voor mensen met een zogenaamde 'beperking', daar heb ik goed aan gedaan en vaak had het ook zin. Er werden ambtenaren, artsen, psychologen, therapeuten, begeleiders, etc. meer bewust van de uitwerking van die gehanteerde normen op de mensen waar het in principe toch om gaat, die ze in wezen ook willen helpen en ondersteunen. Soms kon er het één en ander bijgesteld worden, soms niet. Maar dat het zin heeft je verhaal te doen, dat heeft het me wel geleerd, al zie je er niet altijd een voor jou gunstig gevolg uit voort komen. Zin heeft het altijd. Maak van je hart geen moordkuil, uit je behoeften en zienswijzen. Is een leuke uitspraak natuurlijk, die makkelijker gezegd is, dan gedaan, maar ik geloof er zeker in. Doe dit echter altijd in het volste respect naar de ander, die ook 'maar' uitvoert en doet wat hij of zij op dat moment denkt dat het beste is, net als jij, of wat hem of haar ingegeven is te doen van hoger hand. Mensen bewust maken van de consequenties voor jou of voor je naaste of iemand die je begeleidt, en die dan echt bij de ervaring houden zonder verwijten naar de ander, in respect voor de ander en zijn/haar rol in het geheel, dat is iets wat velen onder ons misschien wat beter kunnen aanpakken, wat ik steeds beter onder de knie gekregen heb in de loop der jaren. Schelden en weet ik wat al niet meer, wat mensen soms doen, levert alleen maar meer weerstand op, maar ja, ook ik ben wel in behoorlijke mate boos geweest hoor en kennelijk toch niet verwerkt wat dit emotioneel met mij deed. Degene waar ik voor opkwam was altijd belangrijker, dan mijn eigen pijn daarin. Pas nu, begrijp ik met een behoorlijke diepgang, dat ook die situaties nodig zijn om onze levenslessen te leren. Omgaan met situaties waarvan wij zelf denken, dat ze niet nodig zijn, dat ze beter kunnen, maar die maatschappelijk gezien nu eenmaal (nog) niet te veranderen zijn. Maak mensen wakker in deze, maar je kunt echt geen maatschappelijke verandering afdwingen in je uppie van de ene dag op de ander. Houd je frustraties echter niet vast, onderzoek de pijn die het je doet, spreek er met anderen over, hoe meer mensen zich bewust worden hoe beter, huil erom, laat los. Vergeet vooral die tranen, die reinigende tranen, niet. Het mag. Laat ze stromen. Laat ze meenemen wat jou pijn doet. En laat los. Geef je pijn de vrijheid er te mogen zijn. Laat het je niet nog zieker maken dan je misschien al bent.

De overwaardering ook van diploma's (waar mensen met een 'beperking' soms maar moeilijk toe kunnen komen om te behalen), tegenover de onderwaardering van levenservaring, waar door mensen met een diploma flink overheen gewalst kan worden met grote stevige oogkleppen op, bij deze wil ik echter niet voorbij lopend aan diegenen met een open blik natuurlijk.
Goede opleidingen en diploma's zijn belangrijk hoor, laat dat niet mis te verstaan zijn, maar ze zijn een soort startkwalificatie in mijn ogen, een bevestiging van dat wat je tot dan toe aan kennis opgedaan hebt en een goede opleiding biedt ook nog ervaringsmogelijkheden. Maar dan begint het leren pas echt goed...
Dat is ook zo'n thema... en dan kom ik bij mijn droom...

Er heerste een bepaalde chaotische noodsituatie, ergens, ik weet niet wat, niet waar, niet wanneer. Er gebeurde van alles om die situatie op te vangen, hoewel ik nu echt, al gravende in mijn geheugen niet meer kan bedenken wat er precies gebeurde in die droom. Een droom die meer was dan een flits, maar ik kan er nu even niet bij in mijn geheugen. Maar waar het op neerkwam was dat ik mensen hun jas aan zag trekken, klaar om te vertrekken. Wat? Hoe? Waarom? Personeel kan niet zomaar vertrekken nu, ik heb jullie nodig. Vertel eens even wat er aan de hand is. De huishoudster met de jas aan, op het punt van vertrek doet kort haar verhaal, ontslagen door de chef-kok, die daartoe wel recht heeft, maar waar ik in dit geval eerst verhaal wil gaan halen. Ze moet van mij wachten, zodat ik ook zijn verhaal kan gaan aanhoren. In een grote bedrijfskeuken aangekomen zie ik dat hij ook andere personeelsleden uit de keuken aan het wegsturen is, boos dat ze niet met een oplossing zijn gekomen, terwijl ze dat, gezien hun opleiding wel hadden moeten kunnen bedenken. Ze voldoen niet in zijn ogen. Opstappen dus. Dat vind ik nogal heftig, dus ik ga bij hem verhaal halen. Boos doet hij zijn verhaal. De betreffende kritische situatie (wat die dan ook moge zijn, ik kan het echt niet meer terughalen, dus zal niet ter zake doen) had tot gevolg dat iemand een probleem had gekregen, wat met overgevoeligheid voor eten en een bepaald dieet te maken had. Dat probleem was niet naar behoren opgelost, waardoor de betreffende persoon in de problemen kon komen en dat nu net in deze situatie (?). Al razende over de incompetentie van zijn personeel was de huishoudster zich ermee komen bemoeien en zij hoorde al helemaal niet in de keuken, dus hij had haar meteen weggestuurd, wat dacht ze wel. Van de huishoudster had ik al gehoord, dat zij zich bezorgd gemaakt had over het geraas van de chef-kok tegen zijn personeel en was gaan kijken wat er aan de hand was. Voor desbetreffend probleem kon zij zelfs een oplossing aandragen, vanuit haar eigen levenservaring. Met de beperkte middelen die er waren op dat moment, kon zij dus een oplossing aandragen, maar die werd gepareerd door de boosheid van de chef-kok, die haar weggestuurd had, omdat zij absoluut niet in de keuken mocht komen.
Op dat moment besefte ik dat ik in moest grijpen, tenslotte waren zij allemaal mijn personeel en, hoewel niet mijn gewoonte de ingestelde hiërarchie te doorbreken of mijn personeel af te vallen, vond ik dat de chef-kok toch even zijn mond moest houden en naar mij moest luisteren. Dat lukte niet goed, totdat ik hem vroeg, waarom hij dan zelf geen oplossing aan had weten te dragen. Zijn mond viel dicht. Hij viel stil. Die opmerking was tegen het zere been, maar wel effectief. Of ik hem dan maar niet meteen moest ontslaan? Om dit toch best wel ernstige voorval, gezien de consequenties voor desbetreffende persoon met problemen? Ik gaf hem natuurlijk nog een kans, net als de rest van het personeel dat niets te verwijten viel. Je kunt tenslotte niet alles weten, al heb je een goede gedegen opleiding gevolgd met desbetreffende diploma's. De levenservaring van de huishoudster was zeker zo belangrijk om naar te luisteren en minstens in overweging te nemen. Ik hoopte dat hij zijn les in deze zou leren, en zich meer open zou stellen voor levenservaring van mensen, al hebben ze dan geen diploma op desbetreffend gebied. 
En toen werd ik wakker. Boodschap? Lijkt me duidelijk. Je open stellen voor nieuwe visies, naar elkaar luisteren en elkaar aanvullen kan o zo belangrijk zijn.

Maar er was nog meer, ik had het gevoel dat deze situatie een 'andere' werkelijkheid was, of ik vanuit mijn zielsbewustzijn even ergens in een ander leven stapte, een leven van een mens waarin dezelfde ziel huist. En ik moest meteen denken aan het boek dat me in deze heel erg geraakt heeft 'De Opleiding van Overziel 7' van Jane Roberts.

Het is een boek dat ik vaak mensen aanraad om te lezen, als ze zich bewust worden van het bestaan van een ziel die na dit leven verder gaat. Als je je bewust wordt dat het leven dat je als mens nu leidt een einde kent, maar dat de ziel die in jou huist niet aan dit lichaam en dit ego gebonden is, maar verder gaat op een pad dat misschien in een ander lichaam weer verder mag gaan met de lessen die hier op Aarde te leren zijn. Een ziel die in meerdere lichamen kan huizen. Tegelijkertijd, of in verschillende perioden. Tijden die voor ons mensen in chronologische volgorde voorkomen, een volgorde die voor de ziel niet telt, er niet is. Tijd is voor mensenbegrippen een kader om Aardse lessen te leren. Zo kijk ik er tegenaan.
Toen ik dit boek ergens in de negentiger jaren kocht, kon ik er geen touw aan vast knopen, nu is het voor mij gesneden koek. Duidelijk, helder. Inzichten zijn gegroeid en groeien nog bij de dag, in dit proces van ernstig ziekzijn dat ik nu doormaak. Een afronding van een leven dat duidelijk veel levenslessen in zich droeg. Ik hoop nog steeds dat ik na dit ziekteproces weer op mag krabbelen en nog even door mag leven hier op Aarde, maar hoe het ook zij, het is een afronding van een bestaan als mens met bepaalde levenslessen en er komt nu van alles langs, oude pijnen die gevoeld en losgelaten mogen worden. Een gevoel dat het leven uit me trekt was vandaag voelbaar. Heftig. Alsof mijn ziel los stond van mijn lichaam. Een terugtrekken. Ik kijk in de spiegel en zie een bleke oude vrouw, een stuk ouder dan 52, te bleek om gezond te zijn. Eng bleek zelfs. Ik ben dan ook niet gezond. Voor de chemo's en bestralingen was de kanker al zo'n twee jaar aan het groeien, maar ik voelde me meer vol leven dan ooit tevoren. Ook al had ik begin dit jaar een stevige griep te pakken, nog nooit zo ziek geweest van de griep, ook al kreeg ik een zeer pijnlijke tandwortelpuntontsteking. Ik had vertrouwen in de weg die ik ging. Ik voelde mezelf alleen maar groeien, bewust worden en groeien. Ik voelde mezelf sterker worden. Ik voelde me steeds zelfverzekerder in mijn doen en laten, in mijn inzichten, in mijn werk en toen kwamen er niet te omzeilen klachten en viel uiteindelijk de bom: slokdarmkanker in een vergevorderd stadium.
Ik hoor mij in 2018 nog tegen een dierbare vriendin zeggen: 'Waarom weet ik niet, maar 2019 zal een bijzonder jaar worden voor mij'. Deze uitspraak is me bijgebleven, omdat ik op dat moment een prachtige agenda kocht voor 2019, zo eentje die eruit ziet als een oud boek, terwijl ik normaal gesproken de goedkoopste van de goedkoopste koop. En op dat moment voelde het gewoon enorm goed om te kiezen voor een bijzondere agenda. Ik vond dat ik 'm verdiend had, al wist ik niet waarom, maar ik kocht 'm toch.

En nu, in dit traject van ernstig ziekzijn... volgde er cadeau op cadeau. Eerst alle reacties van familie en vrienden, cliënten en cursisten, bekenden, collega's, etc. etc. Goh... ik wordt gewaardeerd om wie ik ben. Wie ben ik dat ik dat allemaal mag ontvangen? Reacties op facebook, pb-tjes, mailtjes, kaartjes, bloemen, cadeautjes, ik werd overdonderd met steunbetuigingen en nog... En ja, kom maar op, ik kan het nu voor het eerst in mijn leven ontvangen. Ik wordt gewaardeerd, gezien, gehoord, ook en vooral door mezelf nu. Het grootste cadeau dat ik mocht ontvangen. Ik heb mijn schuldgevoelens en beperkende gedachten over mezelf af mogen leggen. Een rugtas vol bagage werd in een paar weken voelbaar lichter en is nu zo goed als verdwenen. Geen spijt, geen 'had ik maar', ik voel me bevrijd! Ik weet wie ik ben, wat ik kan, waar ik voor sta, wat ik wil (en dat is ook nog een tijdje hier blijven), ik voel een enorme kracht in mijzelf en dat terwijl ik in de spiegel een spierwit gezicht me aan zie kijken en voel dat de chemo's en bestralingen hun werk doen in afbraak van cellen, ook goede cellen. Het vreet aan mijn weerstand, maar ik heb nog steeds vertrouwen in de Spagyriek en de ondersteunende orthomoleculaire middelen die ingezet zijn om me hier doorheen te trekken. En o wat een oervertrouwen in het universum, de spirituele helpers. Een enorme verdieping in vertrouwen, hoe dit pad ook lopen gaat. Wie mijn verhaal op facebook volgt begrijpt wat dat alles voedt.

En nog steeds blijf ik bij mijn inzichten die ik in de afgelopen jaren opgedaan heb. Ik voel er zelf vaak nog verbazing over, dat dat in dit alles overeind blijft staan. Dat ik geen dingen vindt die niet kloppen voor mijn gevoel. Dat ik het bijltje er niet bij neergooi. Dat had 10, 15 jaar geleden wel kunnen gebeuren, laat staan nog langer geleden. Dit hele proces komt op precies het goede moment, natuurlijk. Het is de Goddelijke Wil, het zijn de Kosmische Wetten, die hier spelen en wie weet wat nog meer, wat ik nu nog niet kan overzien. Ik weet dat het goed is, ongeacht wat me te wachten staat misschien. Gisteren voelde ik me veel en veel beter dan vorige week na de eerste chemo en bestralingen, nu voel ik de verzwakking van mijn lichaam, maar mijn geest en mijn ziel zijn sterk, daar kan geen chemo, geen bestraling iets aan afdoen. Mijn lijf heeft een reset nodig. Zo zie ik het nu. Ik moet even bijna doodgaan als het ware, zodat de kankercellen zich gewonnen geven als de gastvrouw niet meer in staat is voeding aan ze te geven. De kankercellen moeten het op gaan geven in hun bestaan. Ik hoop dat ze minder sterk zijn dan ik zelf.
Ik doe intussen oefeningen om goed te aarden, luister naar bosgeluiden als ik zelf het bos niet in kan. Ik heb een afspeellijst gemaakt op YouTube om naar te luisteren, voor mezelf en cliënten, al een tijd geleden, maar maak er nu zelf dus dankbaar gebruik van. Ik ben dankbaar voor de bomen in onze tuin, die me daar ook in helpen.

Een filmpje van een half uur ongeveer dat me het meest aanspreekt op dit moment:

Voor de hele afspeellijst 'bostherapie', volg je deze LINK.
Geniet-ze van heerlijke natuurgeluiden en -beelden!
Het helpt je Aarden als je even niet in de gelegenheid bent om zelf de natuur (het bos) in te gaan.

Later op de dag, na de bestraling in de late middag, ben ik toch eindelijk geland hoor. Weer helemaal terug in mijn lijf. Ik sta verbaasd over wat ik zo half half in mijn lijf toch nog heb weten te doen op deze dag, dat ik eten heb weten te koken bijvoorbeeld en misschien dat dat gezonde eten, een heerlijke Indonesische bloemkool kerrie schotel, niet gepureerd trouwens, dus dat gaat ook beter, me heeft geholpen te aarden.
Een bijzondere ervaring om lichaam, geest en ziel zo los van elkaar te ervaren, ieder in een eigen rol, samen een drie-eenheid vormend. Dat is al een tijdje zo, maar dat was vandaag duidelijker aanwezig. Een groter zielsbewustzijn is mijn deel geworden in dit proces. Dus...

Nog even terug komend bij het boek 'De Opleiding van Overziel 7'... Een prachtig boek... een aanrader, vandaar dat ik het maar weer eens naar voeren haal hier op mijn blog...

Op de achterkant kun je lezen:

Overziel 7 is:
Ma-ah, een mooie jonge zwarte vrouw die leeft in 35.000 voor Christus. Haar bestaan stond voornamelijk in het teken van overleven, totdat een onverklaarbare innerlijke drang haar naar het Land van de Sprekers bracht...
Josef, en zeventiende eeuwse schilder en losbol die werd opgesloten in een kamer zonder ramen en de hongerdood dreigde te sterven, totdat hij de Oude Man in zijn dromen ontmoette...
Lydia, een twintigste-eeuwse bejaarde dichteres in een verzorgingstehuis, die ontdekte dat haar poëzie zijn oorsprong vindt in een oude beschaving en in de toekomst weer actueel zal worden...
Proteus, in 2300 na Christus bewonder van de zwevende stad boven de aarde, voelt een onbedwingbaar verlangen naar de aarde te gaan om het leven daar zelf te ervaren...
Jane Roberts, auteur van de vele Seth-boeken, is er in geslaagd de theorieën van Seth op boeiende wijze om te zetten in romanvorm. Als in een film beleven we als lezer de verschillende levens van Overziel 7 die los van elkaar lijken te staan, maar toch wezenlijk met elkaar verbonden zijn. Verbanden die gaandeweg steeds duidelijker worden en de wonderlijke samenhang laten zien tussen de verschillende levens van een mens.

De boeken van Seth heb ik nooit gelezen, misschien toch ook eens aan gaan beginnen als ik nog tijd van leven heb, want er is zo ontzettend veel boeiends om te lezen. Een leven is te kort, 52 jaar zeker, in mijn geval. Ik hoop er nog een flink aantal jaartjes achteraan te mogen knopen. Ik ben nog lang niet klaar met de ontdekkingswereld Aarde.

Wil je het boek 'De Opleiding tot Overziel 7' aan willen schaffen... Ik geloof dat het alleen nog tweedehands verkrijgbaar is. Op bol.com vind je 'm hier... (als ze 'm nog hebben)...

Op de Boekenplank: Beginnen met Keltisch tekenen

Er zijn ontzettend veel boeken op de markt over Keltische ontwerpen. Er zijn boeken over hoe je dat zelf kunt tekenen, kleurboeken, ontwerpen die je over kunt nemen in voorbeeldboeken met door anderen ontworpen designs, je kunt zelfs hele oude boeken vol Keltische patronen vinden op het internet. Maar... velen zijn Engelstalig of geven niet echt duidelijk aan hoe je die patronen kunt tekenen.
In het Nederlands is daar één boek dat voor de meeste beginnende Keltisch tekenaars een heel mooie introductie is en dat is dit boek...

Het is een super duidelijk boek, waarin je stapsgewijs door de verschillende ontwerpen heen geleid wordt. Het enige wat ik hierin echt mis zijn de trappatronen, maar ja, daar heb je mijn uitgebreide gratis online workshop voor.


Achter op het boek kun je lezen:

Dit boek is bedoeld voor mensen die misschien al vaak geprobeerd hebben om Keltisch knoop- en vlechtwerk op papier te zetten, maar door het gemis aan een duidelijke handleiding steeds weer werden teleurgesteld in het resultaat. Ook is het bedoeld voor mensen die deze prachtige figuren willen gebruiken om er mandala's of andere zaken mee te versieren.
Er zijn wat dat betreft veel toepassingen te bedenken, waarvan er in dit boek een aantal is opgenomen. Door middel van stapsgewijze uitleg met tekeningen ter verduidelijking leer je in dit boek zelf deze schitterende figuren te ontwerpen en tekenen.

Jeannette van der Velden heeft jarenlange tekenervaring opgedaan door het volgen van cursussen en opleidingen in het mandalatekenen en het werken met eigen groepen waarvoor zij het lesmateriaal veelal zelf maakt. De meeste werktekeningen en mandala's zijn dan ook van haar hand.

Ada Schippers is door het volgen van diverse cursussen bij Jeannette ook gefascineerd geraakt door het mandala-tekenen, met name het Keltisch knoop- en vlechtwerk. Zij zorgde voor de achtergrondinformatie, beschreef de stappen en probeerde ze uit.

Ik wens je heel veel Keltisch tekenplezier met dit prachtige boek!


Een paar voorbeelden van tekeningen van eigen hand, die geïnspireerd zijn door dit boek, op postkaarten uitgevoerd, behalve de mandala, die is op A4-formaat getekend:

Basisopzet van knoop- en vlechtwerk

Meer informatie over deze basisopzet van knoop- en vlechtwerk

 en de uitwerking daarvan in deze mandala vind je HIER.

Vrije knoop

Hartenknopen

Zien hoe ik aan het tekenen ben hieraan?

Foto's van het tekenproces en later ook bewegende beelden in dit filmpje...

Afijn, je kunt zóveel moois maken met behulp van dit boek... Aanrader!

Zin om weer verder op te pakken... heerlijk!

O wat is het toch moeilijk om keuzes te maken, er is nog zóveel.

Ik heb nog legio boeken, vooral veel Engelstalig over Keltische ontwerpen. 

Wat een schatkist! Blij dat ik die ooit opengemaakt heb.

Zweefteef...

Tijdens het tekenen en kleuren, met zo'n heerlijk rustig meditatief achtergrondmuziekje,

... aromalampje aan met de heerlijk frisse geur van luchtdesinfectans (Volatile), kaarsjes aan (zie je me al zitten?), zweef ik weg op de klanken van een piano. Een soort strijkersensemble, hoogstwaarschijnlijk komend uit een keyboard, versterkt het zweefgevoel met hun lange halen crescendo, en dan zachtjes weer wegstervend. Heerlijk. Het scheldwoord 'zweefteef' komt bij me op. Een scheldwoord wat me vroeger nog wel eens om de oren vloog, omdat ik me als kind zijnde al bezighield met religie en al tekenend kennelijk een behoorlijk dromerige indruk kon maken. Veel mensen denken dat bezig zijn met spiritualiteit een zweverig gedoe is, en misschien hebben ze dan toch deels gelijk, maar o wat vind ik dit heerlijk. Met deze Keltische tekening en deze heerlijke muziek op de achtergrond, kan ik mezelf helemaal voorstellen als een vogel zwevend op een luchtstroom over de glooiende landschappen van Engeland, de rotskust aan het Zuidwesten, in Cornwall, komt in beeld, ik hoor de zeemeeuwen hun kreten slaken, zie de stenen cirkels die we bezocht hebben onder me door trekken, ik hoor de waterval van St Nectan's Glen, ik zie de stenen stapelmuurtjes, de prachtige oude solitaire bomen midden in een landschap in diverse groentinten, als een lapjesdeken, wat hogerop en wat meer terug naar het oosten in het land, graancirkels trekken onder me voorbij. Ik zweef om de Tor van Glastonbury heen, de Abbey, de winkelstraten. Ik suis door de kloof van Lydford Gorge, hoor het water stromen, zie de varens, de prachtige natuur, zie het smalle stenen pad, maar ik hoef er niet op te lopen. Ik zweef, ja ik zwééf. En ik vind het heerlijk!!!!! Laat mij maar lekker zweven. Echt heerlijk! Genieten! Ik zweef lekker nog even door. Dit maakt mijn ziel gelukkig! Is dit zielsbewustzijn? Heimwee naar de zielenwereld? Misschien, maar vooral genieten van de herinneringen aan een prachtig land, gevoed door het tekenen van deze Keltische tekening (ja, zelf ontworpen, getekend en ingekleurd...).

Ik land straks heus wel weer hoor. Niet geaard, komt er nou eenmaal helemaal niks aards uit je handen. En er wacht nog een afwas die gisteren was blijven staan. Er moet straks eten gekookt worden. Ik moet aan mijn voeding denken, want als ik niet uitkijk vliegt er zo een kilo per dag af door die slokdarmkanker, zeker als ik heerlijk gewandeld heb. Ik moet me als een topsporter op gewicht zien te houden, mijn lijf is bezig met topsport. Maar voorlopig zweef ik nog even verder...

Voor het eerst van mijn leven totaal onbelemmerd genieten, volkomen gelukkig met mezelf, in mezelf... wat een cadeau...



ENERGETISCHE BETEKENIS VAN DEZE TEKENING

Na mijn eigen ervaringen met deze tekening, besef ik dat de energie van deze tekening je terug kan brengen bij allerlei mooie herinneringen. Tussen al die negatieve ervaringen die je opgedaan hebt in je leven, waar veel mensen zich lange tijd aan vast kunnen houden, zijn er ook nog die positieve ervaringen, daar waar jij je juist goed gevoeld hebt. Helaas vergeten wij mensen vaak die positieve ervaringen en zetten onze focus op het negatieve, werpen er zelfs blokkades door op in ons systeem van lichaam, geest en ziel. Al zit je in het hier en nu voor je gevoel in de knoop, kom je er niet uit, kun je geen kant op, dan zijn daar toch nog die ervaringen die je gevoed hebben tot de krachtige mens die je nu bent. Al zie je het zelf niet, al voel je dat op dit moment niet, het is er. Innerlijke kracht! Je bent al zover gekomen..., je hebt krachtige energie in huis..., werkelijk waar! Je kunt gebruik maken van je ervaringen in het verleden, positief en negatief, je hebt gezien wat het leven te bieden heeft, je hebt ervan kunnen leren, neem die ervaringen mee in het hier en nu, integreer ze in je leven en leef in het hier en nu. Laat negatieve ervaringen een leerschool zijn, neem mee wat je ervan geleerd heb en laat ze dan los. Laat ze wegvoeren op de stroom van het leven en laat je voeden door hun lessen en vooral, houd al die positieve ervaringen als krachtbron in jezelf vast, ze voeden jou in jouw kracht. Gebruik al die ervaringen als aan trap omhoog, naar een groter bewustzijn, naar voeding voor jouw spirituele ontwikkeling, voeding voor jouw ziel. Je bent een mooi mens! Je komt er wel, wat je huidige situatie ook is. Je vindt een uitweg, echt waar. Hou vertrouwen in het universum, want jouw pad is het goede pad, simpelweg omdat het jouw pad is. Probeer niet het pad van een ander te bewandelen, blijf bij jezelf! Je kunt leren van het pad van een ander, kunt onderzoeken of daar elementen zijn waar jij ook iets mee kunt, maar het is en blijft het pad van die ander. Jouw pad is zoals het moet zijn, om jouw levenslessen te leren, maar ook om jouw kracht te vinden. En weet je? Vaak vind je de kracht in jezelf in de meest akelige ervaringen die je in je leven opdoet. Dan blijkt zoiets een cadeau te zijn, in een wat rare verpakking misschien, op het eerste gezicht zelfs een akelige verpakking, maar o wat een oerkracht herbergt zich in ieder mens. Dus ook in jou!

EN TOEN WAS IE AF...

2019-05 Celtic Inspired Design

Best een beetje een vreemd gevoel, want wat nu? Hij heeft lang gelegen, steeds een mini stukje verder getekend en gekleurd. Er ging veel tussendoor. Inmiddels weet ik dat er meer tussendoor ging dan ik met mijn bewustzijn wist. Er waren tekeningen tussendoor, die ik niet kon plaatsen, die teruggaan naar de essentie, een hele reeks, heel minimalistisch in eerste instantie, om daarna weer iets uitgebreider vorm te krijgen. Een stap voor stap proces, dat ik nu wel kan plaatsen. Zo mooi om te zien hoe je tekeningen al voor het bewust zijn uitgaan. Ik wist in wezen al dat ik bij mijn essentie uit zou komen, maar dat dat op deze manier zou gebeuren, in dit proces met slokdarmkanker... Misschien ook maar goed ook dat ik dat niet wist.
Het was vandaag in ieder geval heerlijk om deze tekening af te kleuren.
Ik heb genoten van het proces.


Morgen inlijsten, denk ik. Samen met nog een paar andere tekeningen. En dan ophangen in onze gang, waarvan één kant zich uitstekend leent als expositiewand. Lijkt me een strak idee. Alle ouwe meuk van de muur af en alleen nog maar energetisch nieuwe werken zullen er opgehangen worden.

Wat de volgende tekenstappen gaan zijn, nog geen idee. Er liggen nog graancirkels te wachten om afgetekend te worden, maar ook die reeks minimalistische tekeningen. En ja, die Kali Yantra... die durf ik bijna niet weer op te pakken, want tjeetje... verandering... ja nou, en hoe! De Kali Yantra helpt angsten te overwinnen, zorg voor vernieuwing van energie en voor spirituele groei... Nou nee hoor, niks van gemerkt... 🤪 De vorige keer dat ik een Kali Yantra tekende ging mijn leven op de schop, kostte me zelfs bijna mijn huwelijk, maar daar ontdekte ik al een soort oerkracht in mezelf en daar kwamen we samen weer uit, en nu? Weer zo'n enorme 'beproeving' zou je bijna zeggen. En ook hier gaan we vast weer uitkomen. Maar die Kali Yantra, ik weet niet wat ik daarmee moet. Dat hij enorm krachtig werkend is, dat is voor mij inmiddels wel héél duidelijk.
We zullen zien wat het best voelt om aan verder te werken, vanavond, morgen, overmorgen... geen idee. Ik zie wel wat er wanneer naar voren komt, waar ik naartoe getrokken ga worden.

Bloesemtherapie: Icelandic Poppy

Een Bloesemremedie van Alaskan Essences Inc.

Wetenschappelijke naam: Papaver icelandia
Nederlandse naam: IJslandse Papaver

"Ik ben een stralend spiritueel wezen. 
Mijn innerlijke licht wordt versterkt door het met anderen te delen." 

De grote heldere bloemen van de Icelandic Poppy helpen mensen met een hoog niveau van spiritueel bewustzijn en ontwikkeling, maar die aarzelen om het aan anderen te laten zien. 

Deze remedie leert ons dat het delen van ons innerlijk licht met de wereld een van de meest krachtige manieren is om de stroom van spirituele energie, die door ons lichaam beweegt, te versterken. 

Deze remedie is belangrijk voor diegenen die verstrikt zijn in dramatische en verwarrende situaties, en voor diegenen die geen voeling hebben met hogere bronnen van begeleiding en wijsheid. 

De Icelandic Poppy remedie helpt ons een innerlijke spirituele focus te herstellen om ons te helpen onze weg terug te vinden naar de waarheid over wie we zijn.



Bron:
Afbeelding en vertaling van tekst van het bericht van:
Alaskan Essences Inc. op facebook 11-11-2019

Bloesemtherapie: Rode Japanse Esdoorn

Een Bloesemtherapie remedie van Nymphaea.

Deze remedie is gemaakt ven
het prachtige rode herfstblad en de vruchten van de Japanse Esdoorn,
verrijkt met de kracht van Bergkristal.

Herfst in de tuin bij huize Moorman / Nymphaea...
Schitterende rode Japanse Esdoorn die in de herfst werkelijk even knalrood wordt. Dat is altijd maar heel kort, voordat de blaadjes vallen, dus het is maar heel even genieten van dit prachtig schouwspel.
Wanneer de blaadjes gevallen zijn, gaat de boom in ruststand. Een winterperiode die ook in ons mensen zijn weerklank vindt, wij zijn tenslotte ook een stukje natuur al zijn velen die verbinding verloren. De winterperiode is een periode om uit te rusten en je te bezinnen op dat wat gebeurd is in de afgelopen tijd, om plannen te maken voor het nieuwe voorjaar, de tijd waarin je weer met frisse energie nieuwe stappen in je leven kunt gaan zetten. De Japanse Esdoorn kan je daarin helpen.

Energie van de Japanse Esdoorn:
Onafhankelijkheid, behoefte aan nieuwe ervaringen, grote wilskracht, focus, je niet laten afleiden door oude pijnlijke ervaringen, oude patronen of eerder gemaakte 'fouten' (denk bijvoorbeeld aan faalangst), het vrij kunnen laten stromen van creatieve energie, krachtig optimisme, grote betrokkenheid, authenticiteit, sterke persoonlijkheid.
Ondersteunt op de weg naar een groter (zelf)bewustzijn, ergens voor kunnen en durven gaan. Opgedane kennis en lessen van eerdere ervaringen en gemaakte 'fouten' kunnen toepassen in je leven en zo een zuivere wijsheid ontwikkelen.
Hernieuwde energie om een zinvol en bruisend leven te omarmen.

Energie van de Bergkristal:
Bergkristal is een steen met enorme geneeskracht en bij uitstek geschikt voor healings en energetisch werk. De steen reguleert energie, absorbeert energie, geeft energie en slaat energie op naar gelang wat er nodig is in een bepaalde situatie. Omdat bergkristal zo neutraal en zuiver is, kan de steen opgeladen worden voor elke (energetische) werking en kan ook de werking van essences (zoals in dit geval) of andere stenen versterken. Het beschermt de aura tegen straling, reinigt de chakra’s en brengt ze in balans. Mentaal bevordert bergkristal concentratie, helder denken, helpt om een neutrale en onpartijdige houding aan te nemen en om problemen op te lossen. 

Samen vormen zij een goede essence voor hen die zich altijd als een eenling hebben gevoeld binnen de groep. Voelde je je vaak eenzaam en alleen? Telde je voor jouw gevoel niet echt mee? Toch heb je een enorme innerlijke kracht, die je mag benutten. Daar hoef je niet bang voor te zijn. Jij mag er zijn, in al je kracht! Je bent niet minder waard dan de anderen, integendeel, ieder heeft zijn eigen kracht. Jij ook! Kijk 'm daar staan, die Japanse Esdoorn, solitair, prachtig en krachtig in zijn verschijning. Zijn kracht springt eruit, vooral in de herfst, juist in de herfst van het leven. En al staat hij midden tussen anderen, hij straalt een unieke kracht uit. Een kracht die jij al in je had, al vermoedde je het niet, al was je er bang voor. Kennis, ervaringen en wijsheid heb je verzameld. Nu is het tijd om te gaan oogsten wat je gezaaid hebt, om toe te gaan passen wat je geleerd hebt.
Ook een goede essence voor wie, na een verleden met gepest te zijn, weer zijn eigen kracht wil ontdekken en gebruiken om nieuwe stappen in het leven te kunnen zetten.
Of als je na (een ernstige) ziekte of depressie het leven weer op wilt pakken.
Maar juist ook als je geen ernstige, heftige of traumatische ervaringen opgedaan hebt, is deze remedie een prima ondersteuning bij het zetten van nieuwe stappen in je leven.

Houd er rekening meer dat deze remedie die oude pijnen en oude patronen niet oplost. Daarvoor kun je andere essences gebruiken. Deze remedie zorgt ervoor dat je je hierdoor niet laat afleiden, maar het is wel zeer zinvol om er aandacht aan te geven. Je zou dus eerst een proces kunnen starten van opruimen / verwerken en loslaten. Daarvoor zijn bijvoorbeeld de paddenstoelenremedies van Bloesem Remedies Nederland zeer geschikt. Nymphaea zal je hierin kunnen ondersteunen door de goede uit te zoeken die bij jou in jouw proces passen. Bloesemtherapie op maat is zeer zinvol!

Deze remedie is door mij gemaakt in een periode van ernstige ziekte (kanker), op een moment dat ik me juist heel krachtig en zeker niet ziek voelde. Een innerlijke drang, ondersteund door mijn spirituele gidsen, vertelde mij dat deze remedie specifiek op dat moment gemaakt móest worden. En als ik achteraf de horoscoop van deze remedie bekijk, dan snap ik ook waarom. De kosmische energie was er precies goed voor.
Het ritueel erbij was voor mij vertrouwd, in een Keltische traditie, met het aanroepen van Vader/Moeder God, de windrichtingen en bijbehorende energieën, het creëren van een heilige cirkel in onze tuin rond de boom. Ook mijn Keltische sjamanendrum moest erbij zijn. Na heel even gedrumd te hebben, kwam daar het lied langs dat in deze tijd enorm belangrijk voor mij werd.

'I am the light of my soul

I am beautiful

I am bountiful 

I am bliss 

I am I am'

Met het zingen van deze mantra, voed je je eigenliefde. 

Het was best wat bewolkt toen ik een innerlijke drang voelde en van mijn spirituele gidsen 'opdracht kreeg' om deze remedie te maken. Bewolking kun je in deze zien als een symbool voor de moeilijkheden op je pad, moeilijkheden die ik liever uitdagingen noem.
Ik heb tegenwoordig geen twijfels meer als ik doorkrijg wanneer of hoe een remedie gemaakt moet worden. Dus... hoe mooi... Toen ik deze mantra buiten bij de Japanse Esdoorn en de schaal met de essence begon te zingen, de eerste zin had gezongen, scheen er opeens één krachtige straal van de zon in de schaal. Verder was het nog bewolkt.
Ik raakte diep geroerd door dit teken van ondersteuning vanuit het universum. 

Toeval? Ik geloof niet in toeval.

Eigenliefde... egoïstisch? Zeker niet!

Eigenliefde zorgt ervoor dat je goed voor jezelf zorgt, dat je jezelf en je eigen grenzen leert kennen, respecteert en bewaakt. Daardoor zul je anderen ook niet over je grenzen heen laten gaan. Je voelt je daardoor krachtiger.

En naastenliefde dan? 

Prima. Vooral voeden. Het is belangrijk voor onze maatschappij. Aandacht en zorg voor anderen kun je echter alleen volhouden als je zelf goed in je vel zit, dus eigenliefde is gewoon noodzaak. Velen cijferen zichzelf weg, geven hun kracht weg. Velen weten uiteindelijk niet eens meer waar hun eigen grenzen liggen of wat ze willen en kachelen dan door tot ze geveld worden door ziekte en dan nog voelen ze zich daarover schuldig.
Veel hooggevoelige mensen kampen met allerlei uitdagingen op het gebied van omgang met anderen. Lees ook eens DIT ARTIKEL OP NIEUWETIJDSKIND.COM.

Door je eigenliefde te voeden, zul je je weerbaarheid vergroten en kun je effectiever en doelbewuster naastenliefde beoefenen.

Dus al heb je deze remedie op dit moment niet nodig, of wil je hem niet gebruiken, zing lekker mee met deze mantra.

Dit lied, waarbij je jezelf centraal zet, krachtig neerzet, net als deze rode Japanse Esdoorn in al zijn pracht centraal staat in welke omgeving dan ook, zal jou in je kracht zetten. Een mooie mantra om in te zetten, altijd, maar speciaal als je deze remedie gebruikt. 'I am' is een krachtige mantra die je helpt jezelf te manifesteren. Het is de mantra die hoort bij je stuitchakra, je basis-chakra. De kleur rood werkt ook versterkend op deze chakra.

Aanvulling vanuit het werken met de MIR-Methode is altijd zinvol en kan je nog verder ondersteunen. Neem je druppels, in de ochtend en voor het slapen gaan, in vóór het doen van MIR-Methode. Je druppels neem je nog twee keer op de dag in, voor de lunch en voor het avondeten, maar het doen van de MIR-Methode vaker dan twee maal per dag heeft geen zin.
Na vier weken de MIR-Methode gedaan te hebben, zit deze goed in je systeem en is er in principe slechts één sessie MIR-Methode Coaching nodig om te leren hoe je met een aanvulling op de MIR-Methode je eigenliefde aan kunt vullen. Deze sessie kan opgenomen worden in een controle consult na vier weken gebruik van de remedie.

Aanvulling vanuit de Spagyriek met bijvoorbeeld een mineralencomplex of een precies op jouw fysieke situatie ingesteld complex is bij deze Bloesemtherapie remedie vaak zinvol om ook de fysieke kant van je systeem goed te ondersteunen. Lichaam, geest en ziel dienen namelijk met elkaar in evenwicht te zijn en blijven.

Een andere mogelijke aanvulling is het tekenen/kleuren van een of meerdere Mandala's bij dit thema.

Ook andere disciplines kunnen ingezet worden ter ondersteuning, mits dit past in jouw situatie bij aanvang of gaandeweg je proces, denk bijvoorbeeld aan het werken met Ho'oponopono of The Work van Byron Katie als daar bepaalde gedachten en gevoelens in het proces loskomen die verwerkt mogen worden.
Het is sowieso heel erg zinvol een dagboek bij te houden in deze tijd. Zinvol voor jezelf en zinvol voor de besprekingen tijdens de begeleidingsmomenten met je coach/therapeut.

Wil je leren hoe je zelf dit soort remedies maakt voor eigen gebruik, dan is het belangrijk om je spirituele ontwikkeling te stimuleren en je verbinding met Moeder Natuur te versterken.
Daarvoor kun je bijvoorbeeld aan het werk met de seizoenen, jaarfeesten en de maancyclus volgens Keltische traditie, ondersteund door Bloesemtherapie en gaandeweg leer je ook zelf enkele remedies maken. Verder kun je je verdiepen in het gebruik van edelstenen, numerologie, astrologie, etc. Dit is een intensief, individueel of in kleine groepjes, begeleid proces waarvoor je ook bij Nymphaea terecht kunt.

Aanmelden voor begeleiding kan via de mail
nymphaeaspiritueelcentrum@gmail.com

P.S.
Vooralsnog zijn consulten en workshops even opgeschort, i.v.m. mijn eigen proces in behandeling en herstel van slokdarmkanker, maar ik ga met plezier verder op dit mooie pad van ontdekkingen, groei, creativiteit en leraarschap en zodra ik weer kan ga ik ook graag weer aan de slag in Nymphaea Spiritueel Centrum.