Dit bericht wilde ik meteen op facebook plaatsen, maar al schrijvende voelde ik dat dit ook hier op mijn website thuishoort. Waarom? Dat heeft te maken met de levenslessen die langskwamen en de tekeningen die ik gemaakt heb. Lees maar...
Een wat rare nacht gehad. Ik had duidelijk, al liggend, pijn in mijn slokdarm. Een half uurtje slapen en ik werd weer wakker van de pijn. Een pijn overigens die anders is dan de scherpe stekende pijn die ik eerder ervaarde van voeding die tegen de tumor aankwam. Een pijn die weg te ademen is. Handig, zo zonder pijnstiller, maar zo'n gebroken nacht is ook niet alles. Dus als dit blijft of zelfs erger gaat worden, dan vrees ik toch dat ik aan de pijnstillers moet voor de nacht, al is het voor mijn nachtrust. Wakker en overeind voel ik geen pijn nu.
Mijn laatste half uurtje slaap resulteerde in een visioen. Een beeld kwam mij voor ogen van een 'schone lei', gevolgd door een blanco schrijfpapier met een pen die begon te schrijven. De datum van vandaag. 28-11-2019. Tijdstip 05.25 uur. Ik 'wist' meteen dat ik deze datum en tijd nog verder mag onderzoeken. Numerologisch, astrologisch.
Levenslesgetallen bekijken. Opgeteld resulteert 28-11-2019 in 2+8+1+1+2+0+1+9 = 24 / 2+4 = 6. Vandaag is een dag die we volgens het Levensdoel Systeem noteren als 24/6. Iedereen die vandaag geboren wordt heeft deze levenslesgetallen. Is dit mijn 'reset'? Zou kunnen, zo voelt het wel. De 2 en de 6 zijn mij al bekend (26/8 waren en zijn mijn levenslessen in dit leven), de 4 komt daarbij. Vooral stap voor stap, geduld beoefenen, een goede fundering opbouwen om mijn ziel hier op aarde te manifesteren. Dat is de boodschap die mij nu vooral naar voren komt. En dat wordt ook weerspiegeld in de minimalistische tekeningen die ik de laatste tijd maak, gewoon omdat daar een innerlijke behoefte ligt. Tekeningen die zo simpel zijn, waarbij mijn geduld inderdaad behoorlijk op de proef gesteld wordt, omdat ik weet wat er nog zo ontzettend veel aan mogelijkheden zijn om verder uit te werken. Geduld, stap voor stap. Terug naar de essentie en dan weer op gaan bouwen.
Goed aarden dus ook. Dat past wel in hetgeen ik gisteren mocht ervaren.
Een snel herstel of juist aftakeling, het kan nog alle kanten op met die 4.
Of dit alleen voor het 'nu' geldt of door gaat werken in een nieuwe periode in mijn leven, het zal gaan blijken. Ik weet wel dat ik dit visioen en deze getallen nu niet snel zal gaan vergeten.
Ik voel me vandaag ook meteen een heel stuk beter dan gister. Ik kijk mezelf weer aan in de spiegel, ik voel me 'herboren'. Heel bijzonder dit.
Ik ga mijn serie tekeningen maar eens laten zien. Voor mij nog steeds iets vreemds hoor, maar ik begin 'm nu wel te begrijpen. Gehoor gegeven aan een innerlijke behoefte terug keren naar de essentie. De kleuren die intuïtief gekozen zijn, zijn voor mij de kleuren van Merlijn en Maria Magdalena, mijn gidsen.Geen idee hoeveel van dit soort tekeningen nog gaan volgen en waar dit heen gaat.
In eerste instantie dacht ik een voorbeeld in het klad, in het klein, te maken om uitleg te geven aan de opbouw van trappatronen in het Keltisch tekenen. Ik voelde echter ook een innerlijke behoefte dit op goed tekenpapier te gaan doen, in het groot (A4 formaat).
Dit alles is nu zeker al maanden geleden begonnen, nog voor ik mij bewust was van dit ziekteproces waar ik nu in zit. Ik voelde dat ik met het tekenen van deze eenvoudige tekeningen bij een diepere essentie kwam. Tekeningen, die stap voor stap moesten gebeuren, zoals mijn cursisten dat van mij wel kennen, opzetten in potlood met liniaal, maar daarna alleen maar handmatig stukje voor stukje op meditatieve wijze overtrekkend en inkleuren. Dit zijn geen gewone tekeningen, dit zijn meditaties. En dan alleen maar in deze kleuren. Ik heb meteen maar een flink aantal van deze kleurpotloden ingeslagen, omdat ik voel dat er nog heel veel gaan komen zo. Ik begin die 4 nu wel te begrijpen. Een heel bijzondere ervaring waarbij ik vaak moet denken aan een kunstenaar als Klaas Gubbels met zijn koffiepotten, die ook niet door iedereen begrepen wordt. Hoe kun je nou nooit uitgekeken raken op één voorwerp? Ik begin het te begrijpen... Ik begin de eindeloze mogelijkheden te ontdekken van dit proces, zelfs in deze eenvoudige weergaven. De ontelbare waarnemings- en scheppingsmogelijkheden van onze geest als mens. Bouwend, steen voor steen, onderdeel voor onderdeel. En wat maken wij het ons toch ingewikkeld vaak, waardoor we het overzicht kwijt raken, waardoor we in chaos belanden. Terug naar de essentie in jezelf...
En dan krijg ik deze ochtend van één van mijn dierbare volgers op facebook deze link doorgespeeld... hoezo synchroniciteit?
Vanochtend werd ik wakker uit een droom. Een bijzondere droom die voor een ander misschien niet zo heel bijzonder is, maar wel een punt aanraakt wat refereert aan één van mijn frustraties, die ik in mijn leven tegen kwam, in het zien van mensen die wel degelijk veel in hun mars hebben, maar door hun 'beperking' in fysieke gezondheid, psychische gesteldheid (vaak bekeken, beoordeeld en geëtiketteerd door een bepaald instituut, dat met een bepaalde standaard werkt, die in mijn ogen nogal verouderd is, hoewel ze pogen die standaard toch steeds aan te passen, helaas vaak ook de verkeerde kant uit) of hooggevoeligheid, hun draai niet kunnen vinden in een maatschappij die daar niet mee overweg kan. De 'beperking' ligt mijns inziens dan vaak in de maatschappij en niet in de mens waar het om gaat. Iedereen heeft namelijk zijn of haar kwaliteiten die aangewend kunnen worden voor het algemeen goed. Ontwikkelingen in de maatschappij gaan nu eenmaal trager dan die in de mensen zelf. Er moet een bepaalde kritisch kantelpunt bereikt worden, voor maatschappelijke normen aangepast worden aan de mensen die op dat moment leven. Daarover kun je op internet en in wetenschappelijke onderzoeksverslagen al bronnen voor vinden die dat bevestigen. Ik ben in mijn eigen ziekteproces ook wel terdege gaan beseffen dat al die frustraties voor mij niets opleveren behalve innerlijke pijn. Ze worden ingegeven door een soms wel heel langzaam volgend en zelfs vaak tegenwerkend maatschappelijk systeem, zoals ik ernaar kijk, volgens een ideaalbeeld dat ik in mijn hoofd heb (en wie zegt dat mijn ideaalbeeld het juiste is voor deze wereld?). Het is niet iets om tegenaan te blijven schoppen, wat ik in het verleden wel vaak gedaan heb, na eerst twintig jaar mijn mond gehouden te hebben, ben ik mijn mondje wel gaan roeren. Maar ik heb inwendig verder gesudderd in frustratie en dat geen plaatsje gegeven, niet verwerkt. Heb me vaak niet thuis gevoeld in deze maatschappij. Een 'rare' in deze wereld. Een vreemde eend in de bijt. Maar ik besef nu... ook deze situaties horen bij het leven, bij het opdoen van levenservaringen en zijn precies zoals ze moeten zijn. De momenten dat ik mijn zegje heb gedaan over wat gehanteerde normen doen voor mensen met een zogenaamde 'beperking', daar heb ik goed aan gedaan en vaak had het ook zin. Er werden ambtenaren, artsen, psychologen, therapeuten, begeleiders, etc. meer bewust van de uitwerking van die gehanteerde normen op de mensen waar het in principe toch om gaat, die ze in wezen ook willen helpen en ondersteunen. Soms kon er het één en ander bijgesteld worden, soms niet. Maar dat het zin heeft je verhaal te doen, dat heeft het me wel geleerd, al zie je er niet altijd een voor jou gunstig gevolg uit voort komen. Zin heeft het altijd. Maak van je hart geen moordkuil, uit je behoeften en zienswijzen. Is een leuke uitspraak natuurlijk, die makkelijker gezegd is, dan gedaan, maar ik geloof er zeker in. Doe dit echter altijd in het volste respect naar de ander, die ook 'maar' uitvoert en doet wat hij of zij op dat moment denkt dat het beste is, net als jij, of wat hem of haar ingegeven is te doen van hoger hand. Mensen bewust maken van de consequenties voor jou of voor je naaste of iemand die je begeleidt, en die dan echt bij de ervaring houden zonder verwijten naar de ander, in respect voor de ander en zijn/haar rol in het geheel, dat is iets wat velen onder ons misschien wat beter kunnen aanpakken, wat ik steeds beter onder de knie gekregen heb in de loop der jaren. Schelden en weet ik wat al niet meer, wat mensen soms doen, levert alleen maar meer weerstand op, maar ja, ook ik ben wel in behoorlijke mate boos geweest hoor en kennelijk toch niet verwerkt wat dit emotioneel met mij deed. Degene waar ik voor opkwam was altijd belangrijker, dan mijn eigen pijn daarin. Pas nu, begrijp ik met een behoorlijke diepgang, dat ook die situaties nodig zijn om onze levenslessen te leren. Omgaan met situaties waarvan wij zelf denken, dat ze niet nodig zijn, dat ze beter kunnen, maar die maatschappelijk gezien nu eenmaal (nog) niet te veranderen zijn. Maak mensen wakker in deze, maar je kunt echt geen maatschappelijke verandering afdwingen in je uppie van de ene dag op de ander. Houd je frustraties echter niet vast, onderzoek de pijn die het je doet, spreek er met anderen over, hoe meer mensen zich bewust worden hoe beter, huil erom, laat los. Vergeet vooral die tranen, die reinigende tranen, niet. Het mag. Laat ze stromen. Laat ze meenemen wat jou pijn doet. En laat los. Geef je pijn de vrijheid er te mogen zijn. Laat het je niet nog zieker maken dan je misschien al bent.
De overwaardering ook van diploma's (waar mensen met een 'beperking' soms maar moeilijk toe kunnen komen om te behalen), tegenover de onderwaardering van levenservaring, waar door mensen met een diploma flink overheen gewalst kan worden met grote stevige oogkleppen op, bij deze wil ik echter niet voorbij lopend aan diegenen met een open blik natuurlijk. Goede opleidingen en diploma's zijn belangrijk hoor, laat dat niet mis te verstaan zijn, maar ze zijn een soort startkwalificatie in mijn ogen, een bevestiging van dat wat je tot dan toe aan kennis opgedaan hebt en een goede opleiding biedt ook nog ervaringsmogelijkheden. Maar dan begint het leren pas echt goed... Dat is ook zo'n thema... en dan kom ik bij mijn droom...
Er heerste een bepaalde chaotische noodsituatie, ergens, ik weet niet wat, niet waar, niet wanneer. Er gebeurde van alles om die situatie op te vangen, hoewel ik nu echt, al gravende in mijn geheugen niet meer kan bedenken wat er precies gebeurde in die droom. Een droom die meer was dan een flits, maar ik kan er nu even niet bij in mijn geheugen. Maar waar het op neerkwam was dat ik mensen hun jas aan zag trekken, klaar om te vertrekken. Wat? Hoe? Waarom? Personeel kan niet zomaar vertrekken nu, ik heb jullie nodig. Vertel eens even wat er aan de hand is. De huishoudster met de jas aan, op het punt van vertrek doet kort haar verhaal, ontslagen door de chef-kok, die daartoe wel recht heeft, maar waar ik in dit geval eerst verhaal wil gaan halen. Ze moet van mij wachten, zodat ik ook zijn verhaal kan gaan aanhoren. In een grote bedrijfskeuken aangekomen zie ik dat hij ook andere personeelsleden uit de keuken aan het wegsturen is, boos dat ze niet met een oplossing zijn gekomen, terwijl ze dat, gezien hun opleiding wel hadden moeten kunnen bedenken. Ze voldoen niet in zijn ogen. Opstappen dus. Dat vind ik nogal heftig, dus ik ga bij hem verhaal halen. Boos doet hij zijn verhaal. De betreffende kritische situatie (wat die dan ook moge zijn, ik kan het echt niet meer terughalen, dus zal niet ter zake doen) had tot gevolg dat iemand een probleem had gekregen, wat met overgevoeligheid voor eten en een bepaald dieet te maken had. Dat probleem was niet naar behoren opgelost, waardoor de betreffende persoon in de problemen kon komen en dat nu net in deze situatie (?). Al razende over de incompetentie van zijn personeel was de huishoudster zich ermee komen bemoeien en zij hoorde al helemaal niet in de keuken, dus hij had haar meteen weggestuurd, wat dacht ze wel. Van de huishoudster had ik al gehoord, dat zij zich bezorgd gemaakt had over het geraas van de chef-kok tegen zijn personeel en was gaan kijken wat er aan de hand was. Voor desbetreffend probleem kon zij zelfs een oplossing aandragen, vanuit haar eigen levenservaring. Met de beperkte middelen die er waren op dat moment, kon zij dus een oplossing aandragen, maar die werd gepareerd door de boosheid van de chef-kok, die haar weggestuurd had, omdat zij absoluut niet in de keuken mocht komen. Op dat moment besefte ik dat ik in moest grijpen, tenslotte waren zij allemaal mijn personeel en, hoewel niet mijn gewoonte de ingestelde hiërarchie te doorbreken of mijn personeel af te vallen, vond ik dat de chef-kok toch even zijn mond moest houden en naar mij moest luisteren. Dat lukte niet goed, totdat ik hem vroeg, waarom hij dan zelf geen oplossing aan had weten te dragen. Zijn mond viel dicht. Hij viel stil. Die opmerking was tegen het zere been, maar wel effectief. Of ik hem dan maar niet meteen moest ontslaan? Om dit toch best wel ernstige voorval, gezien de consequenties voor desbetreffende persoon met problemen? Ik gaf hem natuurlijk nog een kans, net als de rest van het personeel dat niets te verwijten viel. Je kunt tenslotte niet alles weten, al heb je een goede gedegen opleiding gevolgd met desbetreffende diploma's. De levenservaring van de huishoudster was zeker zo belangrijk om naar te luisteren en minstens in overweging te nemen. Ik hoopte dat hij zijn les in deze zou leren, en zich meer open zou stellen voor levenservaring van mensen, al hebben ze dan geen diploma op desbetreffend gebied. En toen werd ik wakker. Boodschap? Lijkt me duidelijk. Je open stellen voor nieuwe visies, naar elkaar luisteren en elkaar aanvullen kan o zo belangrijk zijn. Maar er was nog meer, ik had het gevoel dat deze situatie een 'andere' werkelijkheid was, of ik vanuit mijn zielsbewustzijn even ergens in een ander leven stapte, een leven van een mens waarin dezelfde ziel huist. En ik moest meteen denken aan het boek dat me in deze heel erg geraakt heeft 'De Opleiding van Overziel 7' van Jane Roberts.
Het is een boek dat ik vaak mensen aanraad om te lezen, als ze zich bewust worden van het bestaan van een ziel die na dit leven verder gaat. Als je je bewust wordt dat het leven dat je als mens nu leidt een einde kent, maar dat de ziel die in jou huist niet aan dit lichaam en dit ego gebonden is, maar verder gaat op een pad dat misschien in een ander lichaam weer verder mag gaan met de lessen die hier op Aarde te leren zijn. Een ziel die in meerdere lichamen kan huizen. Tegelijkertijd, of in verschillende perioden. Tijden die voor ons mensen in chronologische volgorde voorkomen, een volgorde die voor de ziel niet telt, er niet is. Tijd is voor mensenbegrippen een kader om Aardse lessen te leren. Zo kijk ik er tegenaan.
Toen ik dit boek ergens in de negentiger jaren kocht, kon ik er geen touw aan vast knopen, nu is het voor mij gesneden koek. Duidelijk, helder. Inzichten zijn gegroeid en groeien nog bij de dag, in dit proces van ernstig ziekzijn dat ik nu doormaak. Een afronding van een leven dat duidelijk veel levenslessen in zich droeg. Ik hoop nog steeds dat ik na dit ziekteproces weer op mag krabbelen en nog even door mag leven hier op Aarde, maar hoe het ook zij, het is een afronding van een bestaan als mens met bepaalde levenslessen en er komt nu van alles langs, oude pijnen die gevoeld en losgelaten mogen worden. Een gevoel dat het leven uit me trekt was vandaag voelbaar. Heftig. Alsof mijn ziel los stond van mijn lichaam. Een terugtrekken. Ik kijk in de spiegel en zie een bleke oude vrouw, een stuk ouder dan 52, te bleek om gezond te zijn. Eng bleek zelfs. Ik ben dan ook niet gezond. Voor de chemo's en bestralingen was de kanker al zo'n twee jaar aan het groeien, maar ik voelde me meer vol leven dan ooit tevoren. Ook al had ik begin dit jaar een stevige griep te pakken, nog nooit zo ziek geweest van de griep, ook al kreeg ik een zeer pijnlijke tandwortelpuntontsteking. Ik had vertrouwen in de weg die ik ging. Ik voelde mezelf alleen maar groeien, bewust worden en groeien. Ik voelde mezelf sterker worden. Ik voelde me steeds zelfverzekerder in mijn doen en laten, in mijn inzichten, in mijn werk en toen kwamen er niet te omzeilen klachten en viel uiteindelijk de bom: slokdarmkanker in een vergevorderd stadium.
Ik hoor mij in 2018 nog tegen een dierbare vriendin zeggen: 'Waarom weet ik niet, maar 2019 zal een bijzonder jaar worden voor mij'. Deze uitspraak is me bijgebleven, omdat ik op dat moment een prachtige agenda kocht voor 2019, zo eentje die eruit ziet als een oud boek, terwijl ik normaal gesproken de goedkoopste van de goedkoopste koop. En op dat moment voelde het gewoon enorm goed om te kiezen voor een bijzondere agenda. Ik vond dat ik 'm verdiend had, al wist ik niet waarom, maar ik kocht 'm toch.
En nu, in dit traject van ernstig ziekzijn... volgde er cadeau op cadeau. Eerst alle reacties van familie en vrienden, cliënten en cursisten, bekenden, collega's, etc. etc. Goh... ik wordt gewaardeerd om wie ik ben. Wie ben ik dat ik dat allemaal mag ontvangen? Reacties op facebook, pb-tjes, mailtjes, kaartjes, bloemen, cadeautjes, ik werd overdonderd met steunbetuigingen en nog... En ja, kom maar op, ik kan het nu voor het eerst in mijn leven ontvangen. Ik wordt gewaardeerd, gezien, gehoord, ook en vooral door mezelf nu. Het grootste cadeau dat ik mocht ontvangen. Ik heb mijn schuldgevoelens en beperkende gedachten over mezelf af mogen leggen. Een rugtas vol bagage werd in een paar weken voelbaar lichter en is nu zo goed als verdwenen. Geen spijt, geen 'had ik maar', ik voel me bevrijd! Ik weet wie ik ben, wat ik kan, waar ik voor sta, wat ik wil (en dat is ook nog een tijdje hier blijven), ik voel een enorme kracht in mijzelf en dat terwijl ik in de spiegel een spierwit gezicht me aan zie kijken en voel dat de chemo's en bestralingen hun werk doen in afbraak van cellen, ook goede cellen. Het vreet aan mijn weerstand, maar ik heb nog steeds vertrouwen in de Spagyriek en de ondersteunende orthomoleculaire middelen die ingezet zijn om me hier doorheen te trekken. En o wat een oervertrouwen in het universum, de spirituele helpers. Een enorme verdieping in vertrouwen, hoe dit pad ook lopen gaat. Wie mijn verhaal op facebook volgt begrijpt wat dat alles voedt.
En nog steeds blijf ik bij mijn inzichten die ik in de afgelopen jaren opgedaan heb. Ik voel er zelf vaak nog verbazing over, dat dat in dit alles overeind blijft staan. Dat ik geen dingen vindt die niet kloppen voor mijn gevoel. Dat ik het bijltje er niet bij neergooi. Dat had 10, 15 jaar geleden wel kunnen gebeuren, laat staan nog langer geleden. Dit hele proces komt op precies het goede moment, natuurlijk. Het is de Goddelijke Wil, het zijn de Kosmische Wetten, die hier spelen en wie weet wat nog meer, wat ik nu nog niet kan overzien. Ik weet dat het goed is, ongeacht wat me te wachten staat misschien. Gisteren voelde ik me veel en veel beter dan vorige week na de eerste chemo en bestralingen, nu voel ik de verzwakking van mijn lichaam, maar mijn geest en mijn ziel zijn sterk, daar kan geen chemo, geen bestraling iets aan afdoen. Mijn lijf heeft een reset nodig. Zo zie ik het nu. Ik moet even bijna doodgaan als het ware, zodat de kankercellen zich gewonnen geven als de gastvrouw niet meer in staat is voeding aan ze te geven. De kankercellen moeten het op gaan geven in hun bestaan. Ik hoop dat ze minder sterk zijn dan ik zelf.
Ik doe intussen oefeningen om goed te aarden, luister naar bosgeluiden als ik zelf het bos niet in kan. Ik heb een afspeellijst gemaakt op YouTube om naar te luisteren, voor mezelf en cliënten, al een tijd geleden, maar maak er nu zelf dus dankbaar gebruik van. Ik ben dankbaar voor de bomen in onze tuin, die me daar ook in helpen.
Een filmpje van een half uur ongeveer dat me het meest aanspreekt op dit moment:
Voor de hele afspeellijst 'bostherapie', volg je deze LINK.
Geniet-ze van heerlijke natuurgeluiden en -beelden!
Het helpt je Aarden als je even niet in de gelegenheid bent om zelf de natuur (het bos) in te gaan.
Later op de dag, na de bestraling in de late middag, ben ik toch eindelijk geland hoor. Weer helemaal terug in mijn lijf. Ik sta verbaasd over wat ik zo half half in mijn lijf toch nog heb weten te doen op deze dag, dat ik eten heb weten te koken bijvoorbeeld en misschien dat dat gezonde eten, een heerlijke Indonesische bloemkool kerrie schotel, niet gepureerd trouwens, dus dat gaat ook beter, me heeft geholpen te aarden. Een bijzondere ervaring om lichaam, geest en ziel zo los van elkaar te ervaren, ieder in een eigen rol, samen een drie-eenheid vormend. Dat is al een tijdje zo, maar dat was vandaag duidelijker aanwezig. Een groter zielsbewustzijn is mijn deel geworden in dit proces. Dus...
Nog even terug komend bij het boek 'De Opleiding van Overziel 7'... Een prachtig boek... een aanrader, vandaar dat ik het maar weer eens naar voeren haal hier op mijn blog...
Op de achterkant kun je lezen:
Overziel 7 is:
Ma-ah, een mooie jonge zwarte vrouw die leeft in 35.000 voor Christus. Haar bestaan stond voornamelijk in het teken van overleven, totdat een onverklaarbare innerlijke drang haar naar het Land van de Sprekers bracht...
Josef, en zeventiende eeuwse schilder en losbol die werd opgesloten in een kamer zonder ramen en de hongerdood dreigde te sterven, totdat hij de Oude Man in zijn dromen ontmoette...
Lydia, een twintigste-eeuwse bejaarde dichteres in een verzorgingstehuis, die ontdekte dat haar poëzie zijn oorsprong vindt in een oude beschaving en in de toekomst weer actueel zal worden...
Proteus, in 2300 na Christus bewonder van de zwevende stad boven de aarde, voelt een onbedwingbaar verlangen naar de aarde te gaan om het leven daar zelf te ervaren...
Jane Roberts, auteur van de vele Seth-boeken, is er in geslaagd de theorieën van Seth op boeiende wijze om te zetten in romanvorm. Als in een film beleven we als lezer de verschillende levens van Overziel 7 die los van elkaar lijken te staan, maar toch wezenlijk met elkaar verbonden zijn. Verbanden die gaandeweg steeds duidelijker worden en de wonderlijke samenhang laten zien tussen de verschillende levens van een mens.
De boeken van Seth heb ik nooit gelezen, misschien toch ook eens aan gaan beginnen als ik nog tijd van leven heb, want er is zo ontzettend veel boeiends om te lezen. Een leven is te kort, 52 jaar zeker, in mijn geval. Ik hoop er nog een flink aantal jaartjes achteraan te mogen knopen. Ik ben nog lang niet klaar met de ontdekkingswereld Aarde.
Wil je het boek 'De Opleiding tot Overziel 7' aan willen schaffen... Ik geloof dat het alleen nog tweedehands verkrijgbaar is. Op bol.com vind je 'm hier... (als ze 'm nog hebben)...
Ik merk dat de verwachtingen soms hooggespannen zijn als mensen de eerste keer hier op bezoek komen.
Men verwacht een groot gebouw, een oud schoolgebouw, een oud klooster, een soort wijkcentrum, of wat dan ook, waarin vele disciplines een eigen plek gevonden hebben.
Waar mogelijk door meerdere mensen workshops gegeven worden, etc..
Niks van dit alles als je bij Nymphaea komt. Je wordt hier gewoon in een huiskamer ontvangen - hoezo 'centrum'?
Een kleurrijke huiskamer waar spiritualiteit hoogtij viert in de aanwezigheid van o.a. Mandala's, edelstenen, klankschalen, sjamanen drums, wierook, kaarsen, New Age of Keltische muziek en veel boeken.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik al een Glastonbury-winkelfan was, zonder dat ik dat wist en al ruim voordat ik ooit in dit leven daar geweest was, liefhebber van de uitstraling van knusse New Age winkels en esoterische boekwinkels, met alle gevolgen van dien.
Ook vind je er natuurlijk de Bloesemtherapie remedies en de Spagyriek essences waar ik mee werk.
Enkele zelfgemaakte essences completeren het geheel.
Wat maakt nou een huiskamer tot een spiritueel centrum?
Wat verstaan we onder een spiritueel centrum?
Wat mij betreft is een spiritueel centrum een plaats waar men diverse disciplines op het gebied van spiritualiteit kan vinden en dan geldt wat mij betreft dat het ook een plaats is waar ook andere mensen ermee aan de slag kunnen, omdat ik een leraar ben in hart en nieren en mijn enthousiasme over bepaalde onderwerpen en vaardigheden graag deel met anderen, maar dat hoeft niet.
In wezen kan iedereen van zijn thuis een spiritueel centrum maken waar delen centraal staat.
Bij Nymphaea wordt gewerkt met helende energieën, rituelen en healingen uitgevoerd in afstemming op cliënten, maar ook op de God en de Godin (niet alleen buiten, maar ook in onszelf) en nog veel meer wat helpt een krachtplaats te voeden.
Er wordt met toewijding veel geleerd en geoefend over spirituele thema's en vaardigheden om je daarin te uiten.
Een spiritueel centrum is wat mij betreft het openstellen van zo'n eigen krachtplaats voor bezoekers, juist ook buiten je persoonlijke familie en vrienden.
Daarmee wordt het ook een soort ontmoetingscentrum, waar men (op gezette tijden) met gelijkgestemden in gesprek kan gaan en in het geval van Nymphaea waar ook creatief gewerkt kan worden, waar men ook begrip en troost kan vinden en af en toe een spreekwoordelijke schop onder de kont kan krijgen.
Het doel is een stimulans te bieden aan (spirituele) persoonlijke ontwikkeling, handvatten om het spiritueel Bewust Zijn te stimuleren.
Maar wat is dat dan, een spiritueel Bewust Zijn?
Wanneer je in je leven een stukje verdieping zoekt, vragen stelt bij de zin van het leven, op zoek bent naar antwoorden op levensvragen, op zoek bent naar inzicht en overzicht, wilt begrijpen wat er in je leven gebeurt, en je zoekt je antwoorden in de numerologie, de astrologie, de esoterie, de alchemie, etc., dan ben je eigenlijk op zoek naar spiritualiteit, iets wat jou van antwoorden voorziet en je kan helpen in een transformatieproces, veranderingen die je doorvoert in je leven, zodat je meer jezelf kunt worden en jij je leven effectiever en plezieriger kunt leiden, maar wat je ook troost en warmte kan bieden wanneer dat nodig is.
Sommige mensen vinden dat in één bepaalde religie of een geloofsovertuiging.
Spiritualiteit is echter een overkoepelende term, die de grenzen van religies en geloofsovertuigingen overschrijdt.
Spiritualiteit is voor mij niet alleen een hoger Bewust Zijn van alles wat het leven me brengt, Bewust Zijn van mijn eigen aard, mijn eigen natuur, maar vooral ook een Bewust Zijn van Moeder Natuur, van haar schoonheid, haar waarde voor alle levende wezens, haar geneeskracht, van haar ritme.
Dichter bij de natuur komen te staan betekent ook meer betrokken raken bij de seizoenen en hoe dat in jezelf weerspiegeld wordt, want ook wij mensen zijn een stukje natuur.
Velen onder ons zijn het zicht op die weerspiegeling van de natuur in onszelf kwijt, we zijn de verbinding met de natuur ergens kwijtgeraakt.
Wij zijn geestelijk en emotioneel verbonden met de Aarde, met de Maan en de planeten en dat vindt zijn weerklank in ons lichaam.
Sommige mensen verstaan onder spiritualiteit het contact met de spirituele wereld, met overledenen en gidsen, met een god of godin.
Door jezelf spiritueel te ontwikkelen, zul je merken dat je gevoeliger wordt of dat je beter leert omgaan met je (hoog)gevoeligheid, waardoor je een beter contact kunt maken met de spirituele wereld, maar dat hoeft geen doel op zich te zijn, in wezen volgt dat vanzelf.
Wanneer ik een sjamanendrum of een klankschaal aansla, is er voor mij meteen een soort trance ervaring, mijn Bewust Zijn krijgt een hogere trilling en daarmee wordt het bereik voor het waarneembare groter.
Je kunt zo afdalen naar het onderbewuste, naar die gebieden in jezelf waar je Bewust Zijn op dit moment geen contact heeft, maar ook naar de hogere spirituele wereld, afhankelijk van welke intentie of vraag jij op dat moment centraal stelt in het proces.
Voor sommige mensen is dat werkelijk een eitje, anderen kost dat wat meer oefening en moeite.
Hoe meer je bezig bent met spiritualiteit in je leven, hoe beter dit alles lukt en hoe groter jouw bereik van het waarneembare wordt.
Door deze ontwikkeling zul je bewuster in het leven staan, meer kunnen overzien, waardoor je beslissingen in het leven dat zullen weerspiegelen.
Je creëert wijsheid en creativiteit door oefening, door toepassing.
Afijn...
Een spiritueel centrum hoeft geen joekel van een gebouw te zijn, een modern ingerichte serene praktijkruimte, het kan ook gewoon een huiskamer zijn.
Soms biedt het leven precies dat wat je in boeken en schilderijen kunt vinden: magie.
En juist die momenten koester ik met hart en ziel, omdat ik dan weet... er is meer tussen hemel en aarde dan wij ons bewust zijn.
Vorige week nog een heel speciale ervaring.
Op mijn wandelingen in het Leurse bos, met ons hondje, hoor ik vaak de lach van de Groene Specht.
Een heel bijzondere 'lach'.
Deze 'lach' heeft voor mij sowieso al iets magisch.
Een prachtige vogel ook om te zien, een juweeltje onder onze vogels.
In het filmpje hieronder kun je zien welke vogel en horen welke 'lach' ik bedoel...
In het park vlakbij ons huis hoorde ik hem het afgelopen jaar ook al vaker.
Wilt niet zeggen dat hij er voorheen niet zat hoor, het viel me de laatste tijd gewoon op.
Mijn ervaring heeft me geleerd, dat wanneer iets op gaat vallen, dat een signaal is dat er een boodschap ter ontcijfering op me wacht.
Maar eigenwijs als ik ben, ging ik er niet op in.
De Groene Specht kwam al dichterbij ons huis toen ik hem ook in de bomen op het eilandje in de sloot vlakbij hoorde.
En toen verscheen deze luide, maar o zo prachtige 'lach' ook in onze kleine bostuin.
Schitterend!
Maar o, stuk eigenwijs... ik zocht de symboliek nog niet op.
Welke boodschap lag op mij te wachten?
Ik was mij bewust van de op mij wachtende boodschap, maar ontweek de signalen.
Waarom toch?
Vorige week wilde ik gaan wandelen met onze hond.
Vlak nadat ik onze deur afgesloten had, zag ik de Groene Specht in een boom in onze tuin.
Op dat moment vloog hij op.
Hij vloog voor mij uit naar een volgende boom.
Bij die boom aangekomen, vloog de Groene Specht verder, weer naar een volgende boom.
Opnieuw vloog hij op toen ik daarlangs liep en wederom naar een volgende boom op mijn pad.
En werkelijk... ik liep de Groene Specht niet achterna hoor... het was net of hij precies wist welke route ik in mijn hoofd had.
Ik ervoer deze wandeling als heel bijzonder, zo in het gezelschap van deze voor ons uit vliegende Groene Specht.
Halverwege onze wandeling koos de vogel echter zijn eigen weg en verliet ons pad en nee, ik ben hem niet achterna gelopen, heb mijn eigen pad vervolgd, maar o wat een bijzondere ervaring dit.
Het had iets magisch.
Thuis gekomen moest ik natuurlijk wel gaan opzoeken wat de symboliek van deze vogel is, dit gebeuren was zo opvallend, dat ik daar niet meer onderuit kon en niet meer onderuit wilde.
De symboliek van de Groene Specht vraagt ons te onderzoeken of we wel genoeg geaard zijn en ons levensritme wel in harmonie is met de Aarde.
Bezig zijn met spiritualiteit hoeft niet zweverig te zijn, zoals veel mensen denken.
Je kunt volkomen nuchter en aards zijn en toch bezig zijn met spiritualiteit.
Sterker nog, het is noodzaak om goed geaard te zijn en blijven als je met spiritualiteit bezig bent, want als je gaat 'zweven' zul je het contact met de dagelijkse realiteit verliezen, kun je je leven niet meer op orde houden en zal er niets concreets meer uit je handen komen.
Nu de Groene Specht me zo opvalt zal deze boodschap voor mij bedoeld zijn.
Op mijn hoede blijven dus.
Niet dat ik zo'n zwever ben hoor, mensen die mij kennen weten wel dat ik behoorlijk nuchter en aards in dit alles sta, maar ik weet wel dat ik de laatste tijd een innerlijke behoefte voel me als een kluizenaar in mijn schulp terug te trekken.
Niets liever dan tekenen, tekenen, tekenen.
(Ik ben bezig met een project dat nog wel even tijd vraagt en waar jullie voorlopig nog niks van zien, totdat ik daar meer duidelijkheid over kan geven.)
Niet dat ik mijn man, gezin, familie, vrienden en cliënten niet wil zien, maar ik voel dat ik meer rust en alleen-zijn nodig heb.
Niets mis mee hoor, maar...
Het is dus zaak die alleen-tijd in te plannen in mijn dagelijkse bezigheden, simpelweg gehoor te geven aan die innerlijke behoefte, maar tegelijkertijd met beide voeten stevig op de grond te blijven staan.
Het tekenen levert interessante beelden op, is zeer zinvol, zeer meditatief, maar het moet niet een 'vlucht uit de realiteit' worden, een puntje voor mij op dit moment om alert op te zijn.
Deze ervaring met de Groene Specht had voor mij iets magisch.
Voor me uit vliegend, leek hij mijn gedachten te lezen, welke weg ik wilde gaan, van boom naar boom.
Zo dichtbij, zo mooi.
Het opzoeken wat de symboliek van de Groene Specht mij te vertellen had, bracht me een boodschap die ik best wel kon plaatsen.
Magie van het leven... zie jij het in je eigen leven?
Of ontloop je de signalen, zoals ik deed, mezelf zelfs bewust van het ontlopen, hoe eigenwijs kun je zijn...
Velen echter, zijn zich de signalen niet eens bewust.
De zinloosheid van het bestaan
Hoeveel ervaring we ook opgedaan hebben, er is altijd meer.
We kunnen het (nog) niet overzien en het boezemt misschien zelfs angst in, dat onbekende, maar er is altijd meer dan wij kunnen waarnemen.
Hoe meer ik weet, hoe meer ik besef dat ik nog zo weinig weet.
Na enige contemplatie besef ik dat daar juist ook soms een plotseling gevoel van nutteloosheid, zinloosheid, vandaan komt.
Als er altijd maar meer is, als er geen einde aan zit, wat heeft het dan voor zin om verder te gaan?
Om moe-de-loos van te worden, toch?
En nee, dit zijn gedachten zonder depressief te zijn hoor.
Want de vreugde van ervaringen in het leven zijn mij zeker niet vreemd.
Integendeel.
Ik geniet van de schepping van mijn tekeningen.
Ik geniet van de altijd boeiende magische werking van Mandala's.
(Wat is magie trouwens anders dan de werking van voor het fysieke oog onzichtbare energieën, een diep besef van schoonheid, de verwondering over mooie ervaringen die je raken, het scheppen van een nieuwe werkelijkheid?)
Ik geniet van de handmatige schepping van kledingstukken uit eenvoudige rechte draden.
De patronen van brei- en haakwerken, die betoverend kunnen zijn.
De meditatieve werking van steekje voor steekje iets nieuws scheppen.
Ik geniet van het lezen van boeken, geschreven door mensen met hun eigen ervaringen.
Ik geniet van de uitwisseling van inzichten met andere mensen, elkaar een luisterend oor bieden en tegelijkertijd elkaar stimuleren, motiveren en inspireren.
Ik geniet van onze tuin, handen in de aarde.
Ik geniet van de natuur, van de lucht, de wind in de bomen, blaadjes die ritselen, struiken, planten en edelstenen, van het water dat zo mooi weerspiegelt.
En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Geen depressie dus.
Wel soms dat gevoel dat me kan overspoelen dat alles zinloos wordt als er geen einde aan zit.
Ik denk dat een mens (en ook zijn ziel) pas gelukkig kan zijn, als hij zich kan ontwikkelen.
Wanneer we stilstaan in onze ontwikkeling, wanneer stagnatie ontstaat, kunnen we behoorlijk ziek worden.
Een mens (en ook zijn ziel) heeft groei nodig.
En waar het allemaal toe dient?
Zijn we dan ooit helemaal uit-geleerd en uit-ontwikkeld?
Wat dan?
Geen flauw idee.
Is dat belangrijk?
Moeten we daar over nadenken?
Daar bij stil staan?
Het is al moeilijk genoeg om in het Hier en Nu te blijven.
Durf jij een spirituele nomade te zijn of worden?
Mensen zijn vaak bezig met het verleden, met oud zeer en opgelopen trauma's die hen belemmeren in hun dagelijks leven.
De mooie dingen des levens worden hierdoor vertroebeld en soms helemaal niet meer gezien.
Kunnen we simpelweg beslissen, ervoor kiezen, al die nare ervaringen achter ons te laten?
Ik geloof van wel.
Wanneer we dat met volle overtuiging doen, wanneer we onszelf dat met hart en ziel gunnen, dan kunnen we al die ellende achter ons laten, maar wanneer er ergens in ons nog een sprankje oud zeer blijft kleven, dan gaat dat weer groeien als je dat toelaat, als je dat voedt, als je er niks van leert en op oude voet verder probeert te gaan.
Want dan kom je weer in een cirkeltje terecht, loop je in een rondje om op hetzelfde punt weer uit te komen.
En daar ligt de sleutel.
Vooruit gaan na opgedane ervaringen, door ervan te leren.
En wederom gaan we vooruit op een weg die geen einde lijkt te hebben.
Is dat zinloos?
Is dat nutteloos?
Blijven we daarom liever hangen in dat wat we kennen?
Al is het soms nog zo oncomfortabel?
Of gunnen we onszelf de groei, waardoor de mist voor onze ogen op zal trekken en we de schoonheid van het leven weer kunnen zien, ontdekken en beleven?
We gaan op vakantie, plannen onze reis en weten dat we na afloop weer thuis zullen komen.
Dat durven we nog wel.
Maar ons hele hebben en houden verkopen en gaan trekken, zonder te weten waarheen, zonder nog een thuishonk te hebben om naartoe terug te keren, dat durven en doen maar weinigen onder ons.
Daar hebben we allemaal bedenkingen bij, want 'ja maar'...
Dit is de fysieke actie.
Ertegenover staat de spirituele actie.
Durf jij in je leven een spiritueel pad te volgen, waarvan je niet weet waartoe het gaat leiden?
Durf jij een spirituele nomade te zijn of worden?
Eng hè?
Zeker als je leest over spiritueel ontwaken, een alles kunnen overzien en begrijpen, dat ervaren kan worden als een psychose.
Toch wil ik je uitdagen de wereld van de spirituele nomade eens te gaan verkennen.
Toch wil ik je uitdagen om die spirituele nomade te zijn.
En als je al op weg bent, als je het lef hebt gehad om een spirituele nomade te zijn, dan daag ik je uit je pad te vervolgen en je niet om te draaien.
Als je dit pad eenmaal ontdekt hebt, kun je niet meer doen alsof het er niet is.
Het maakt je leven zoveel mooier!
Maar zorg alsjeblieft dat je altijd goed geaard bent en blijft, dat je de Aarde niet vergeet, dat je in de realiteit blijft staan, je aardse dingen blijft doen (jawel, het huishouden hoort er ook bij), zodat het spiritueel ontwaken geen psychotische ervaring zal zijn.
Aarden dus!
Het is zo belangrijk!
Wil je spiritueel bezig zijn?
Leef in het ritme van de Aarde.
Houd contact met Moeder Aarde, met Moeder Natuur.
Luister naar de boodschap van de Groene Specht!
Het is al even rustig bij Nymphaea Spiritueel Centrum. Afspraken in de afgelopen twee weken zijn in de wacht gezet.
De griep heeft hier stevig toegeslagen.
Uiteraard heb ik Spagyriek ondersteunende druppels ingezet, preventief sinds oktober, maar soms is er simpelweg een flinke rust en opschoning nodig en dan lijken ze niet te werken, hoewel ze dan juist precies dat doen wat nodig is en me ondersteunen in een proces wat kennelijk heel hard nodig was.
Ik ben goed ziek geweest, inclusief koorts, wat ik niet gauw heb, maar langzaamaan, héél langzaamaan, gaat het stapje voor stapje, hele kleine stapjes, beter.
En dan denk je soms een hele piet te zijn en krijg je ineens weer een terugval, toch teveel hooi op de vork genomen.
Een korte wandeling met de hond, die toch ook haar behoefte heeft en moet doen, snel toch even wat boodschappen doen bij de winkel, een trap oplopen of even een lading was ophangen of wegstrijken, het kan al flink afgestraft worden.
Een keer flink de griep krijgen heeft over het algemeen, psychosomatisch gezien, als oorzaak dat je rust nodig hebt. Je bent dan vatbaarder om een griepvirus op te pakken.
Het geeft je een goed excuus om je afspraken af te zeggen, en even de broodnodige rust in te lassen. Bewust of onbewust is dit een periode waarin je de behoefte hebt je af te sluiten en nergens meer voor warm kunt lopen, het allemaal zat bent, het komt je de neus uit. Soms is die rust nodig om van een drukke periode te herstellen, of om dingen op een rijtje te zetten, soms is het een voorbode voor dingen die komen gaan, waarvoor je juist vol uitgerust aan de bak moet, soms weet je het helemaal niet. Soms is het gewoon nodig om fysiek even goed de boel op te schonen en komt alle rotzooi eruit die verzameld was.
Wanneer we ons bezighouden met een spirituele ontwikkeling en daarmee allerlei zaken los gaan laten die ons nog belemmeren, moet dat lichaam toch ook een keer mee.
Wel is duidelijk dat je lichaam een duidelijk signaal afgeeft waar je naar moet luisteren, anders wordt je afgestraft met een langere tijd last houden van vermoeidheid.
Ziek griep dus altijd goed uit!
De Spagyriek druppels ondersteunen mij in ieder geval in dat proces.
Kennelijk werkt het in mijn geval niet om het proces veel te bespoedigen, maar de inzichten omtrent dit evenwicht tussen lichaam, geest en ziel zijn me inmiddels, in dit geval, wel duidelijk aan het worden. Er is veel gebeurd sinds de vorige opschoning, jaren geleden.
Soms moet het lichaam gewoon even mee met alles wat er verder is gebeurd.
Niet leuk, ik voel me behoorlijk moe, en ben het ziekzijn na twee weken ook wel beu, maar ik kan het aanvaarden voor wat het is.
Naarmate de tijd verstrijkt kom ik erachter dat ik bepaalde dingen (weer) ben gaan doen in deze twee weken, waar ik voorheen de tijd niet voor nam, waardoor ik dichter bij mezelf kom, dichter bij mijn diepere gevoelens kom, waardoor ik kwesties kan overdenken waar ik al langere tijd in mijn leven (en andere levens) mee knok, ik met mijn neus op de feiten gedrukt wordt dat de tijd nu eenmaal altijd te kort zal zijn voor alles wat ik zou willen doen in mijn enthousiasme en dat keuzes maken helemaal niet betekent dat ik (in andere dingen) tekort zal schieten.
En ik leer ook weer te genieten van kleine dingen die helemaal niks met de ontwikkeling van Nymphaea of 'het nut' te maken hebben, zoals een roman lezen, een prachtige serie of film op tv bekijken.
Of toch wel?
Het is allemaal zo met elkaar verweven...
Kortom, de griep is misschien vervelend, maar hij heeft me iets te vertellen over wat ik op dit moment nodig heb, zoals ik geloof dat iedere ziekte een boodschap in zich draagt en daarmee een signaal is van een onderliggende behoefte. Die behoefte me terug te trekken, gewoon lekker die dingen te doen waar geen druk op ligt of dingen achterwege te laten waar ik zelf druk op leg door onderliggende overtuigingen die ik nog steeds niet los kan laten, die herken ik wel. De boodschap is duidelijk, maar kan ik ook werkelijk loslaten is vooralsnog de vraag. Ik voel weerstand, maatschappelijke normen, wetgeving, commerciële en materiële motieven, die me nog steeds belemmeren in dingen, ik voel de strijd in mezelf nog steeds duidelijk. Een oud maatschappelijk gebeuren dat zich in mijn innerlijk vastgezet heeft op dagelijkse basis en nu geresulteerd heeft in een flinke opschoning. En dan vooral ook mijn persoonlijke overtuigingen... Loslaten is de boodschap. Maandag hoop ik langzaamaan de draad weer op te kunnen pakken en ik doe mijn best die veranderingen in mijzelf aan te brengen, zodat deze innerlijke strijd losgelaten kan worden. Ik geloof er heilig in dat wanneer we onze innerlijke strijd los kunnen laten, ook de uiterlijke strijd, de strijd in en met de buitenwereld, zal kunnen verdwijnen. Vrede in de wereld begint met vrede in jezelf!
Deze week een kaart uit mijn geliefde 'Tarot van de Druïden - De magie van wicca en druïden als gids op je levenspad'.
Dit was de eerste tarot waar ik in mijn leven en op mijn Keltisch pad kennis mee maakte, een aantal jaren geleden.
Veel te weinig mee gedaan natuurlijk.
Er zijn zo ontzettend veel prachtige orakelsets.
Maar mijn voorkeur blijft toch uitgaan naar Keltisch getinte orakelkaarten en deze is daar echt een topper in.
Hij is geschreven door de druïde Philip Carr-Gomm, gekozen 'chief' van de OBOD, de Orde van Barden, Ovaten en Druïden, en zijn vrouw Stephanie en prachtig geïllustreerd door Will (ook wel Bill genoemd) Worthington, die meer Keltische orakels op zijn naam heeft staan.
Website Philip: www.philipcarr-gomm.com
Website OBOD: www.druidry.ord
Nederlandstalige website van de OBOD: www.obod.dds.nl
Website van Will Worthington: willworthingtonart.co.uk
Tien van Bokalen dus, en ik heb hem precies omgekeerd getrokken.
Kaarten die ondersteboven in het deck voorkomen, worden in de uitleg van deze tarot ook meegenomen.
Het steeds trekken van een weekkaart of als je thuis zelf met een orakelkaartendeck aan de slag gaat, een dagkaart of een maandkaart, zorgt ervoor dat je thuis raakt in de kennis over de kaarten.
Doordat ze bovendien de energie van desbetreffende dag, week of maand voor jou vertegenwoordigen, je deze kaart dus in afstemming hebt gekozen, zal het makkelijker maken meer en meer over je kaartendeck te weten te komen en tot leven te laten brengen.
Het einde van het jaar komt er weer aan. Je kunt ook een jaarkaart trekken, een energie die het hele jaar met je meeloopt.
Iedere dag even de tijd nemen je af te stemmen op de gekozen kaart, erop te mediteren, te evalueren, kan je veel inzichten brengen.
Aan de hand van de geboden teksten in het boek bij de set (als dat erbij zit) kun je voor jezelf vragen en affirmaties opstellen om mee te werken.
We gaan de Tien van Bokalen voor deze week eens bekijken...
Sleutelwoorden: Geluk, Liefde, Vervulling.
Begint al goed hè?
Ik bedenk me nu alleen dat deze kaart op de kop lag... tja... ligt er nog een blokkade op het ontvangen ervan? We zullen het gaan lezen.
Betekenis van deze kaart: We streven de droom van een gelukkig en vol leven na, omdat we diep in onze kern weten dat dit mogelijk is. Hier zien we dat ons dat wordt aangeboden. Het centrale thema van de kunst van de druïden is dat alles in het leven gebaseerd is op liefde, zoals die wordt uitgebeeld tussen de God en de Godin of de twee aspecten van het goddelijke. De liefde en de vreugde die dit geeft is geen begoocheling of een voorbijgaande staat van geluk die toevallig eens voorkomt in een hele serie van ervaringen. Liefde is het symbool voor onze natuurlijke staat, onze bron en ons erfgoed. Op deze manier bekeken is ze per definitie blijvend en niet tijdelijk, echt en geen gegoocheling. Dit is een uitstekende kaart als je haar tegenkomt in een legpatroon, vooral als ze op een plek ligt voor de mogelijke uitkomst van een situatie of een vraag. De regenboog op de kaart geeft de vervulling van de belofte aan op een manier waarop het leven werkelijk magisch is. (Kijk daar is die magie weer. 😉 Weet je nog van de vorige keren?) Dromen kunnen echt uitkomen: je kunt gezegend zijn met geluk, succes en een fijne warme familie (door geboorte of een gekozen familie). Bedenk dat regenbogen pas verschijnen als het heeft geregend, op het moment dat de donkere lucht wegtrekt. Het zou goed kunnen dat je deze tijd hebt verdiend; de storm is overgewaaid en het ziet ernaar uit dat deze positieve situatie wel een tijd kan gaan duren. Als deze kaart duidt op persoonlijke relaties, dan lijkt het erop dat ze betrouwbaar zijn, liefdevol en duurzaam. Het geluk waarnaar wordt verwezen is waarschijnlijk zowel spiritueel als emotioneel gezegend.
Maar ja... de kaart deed zich in deze trekking op de kop voor, dus we gaan vooral ook de betekenis hiervan lezen. Dat betekent overigens niet dat het bovengenoemde geluk niet voor ons is weggelegd, het vertelt ons alleen dat er mogelijk nog een blokkering bij ons zit of dat er nog iets mag gebeuren voordat we in staat zijn de liefde te ontvangen die voor ons weggelegd is, want zoals we hierboven konden lezen is die liefde in principe onze eigen bron, het ligt dus al in ons, we kunnen er alleen om de één of andere reden niet bij op dit moment. Soms zijn er best wat heftige ervaringen nodig om die liefde in onszelf te ontdekken, waardoor we ze ook uit kunnen gaan stralen en het door anderen gereflecteerd krijgen. We gaan eens lezen wat het boek ons vertelt in deze...
Tegengestelde betekenis: De kaart wijst hier op problemen thuis of binnen een relatie. Het zou kunnen dat je moet verhuizen en ergens anders moet gaan wonen of dat een relatie wordt beëindigd. Het kan ook zijn dat de tijd gekomen is dat de kinderen de deur uitgaan. Ook kan er een einde aan een droom komen. Je hebt er alles aan gedaan om de droom uit te laten komen, maar helaas, de droom is dood. Alles wat dood gaat maakt echter de plaats vrij voor iets nieuws, voor nieuws dat de wereld in kan komen. Als dit van toepassing is op jouw situatie, weet dan dat er ook reïncarnatie voor dromen bestaat. Ze moeten doodgaan om herboren te kunnen worden op een volledig nieuwe manier.
Hier op dit moment gelukkig geen relatieproblemen of verhuizing in zicht. Althans niet dat ik weet.
Kinderen zijn al de deur uit. Misschien nog een stuk je loslaten, maar ook dat lukt steeds beter.
Maar die herboren droom, die herken ik wel.
Ooit had ik een droom, heb daar keihard aan gewerkt die werkelijkheid te maken, maar het lukte niet. Er waren allerlei belemmeringen en ik bleef in een kringetje ronddraaien, zag geen andere mogelijke aanpak.
In zo'n situatie ben ik tegenwoordig iemand die het roer omgooit, andere aanpak. Maar... dat heb ik moeten leren.
Soms gebeurt dat namelijk door toe-val (er bestaat geen toeval, er valt je iets toe, en ik ben overtuigd door een goddelijke inbreng) of door omstandigheden die je in wezen dwingen van aanpak te veranderen. Ziekten die de kop op steken, anderen die de situatie waarin je werkt omgooien, etc. etc. factoren die van buitenaf lijken te komen, maar ik geloof dat er niets is wat 'van buitenaf' komt, omdat het mijns inziens allemaal reflecties zijn van je eigen innerlijke bron en goddelijke bronnen die je helpen op je levenspad.
Dit soort veranderingen kunnen bijvoorbeeld angst en paniekreacties oproepen, een gevoel van verlies van controle, iets opgedrongen krijgen terwijl je zo gesteld bent op je vrijheid en gevoelens van verzet.
Uiteindelijk kun je dan niet anders dan je verzet opgeven, simpelweg omdat dat niets oplevert dan ellende voor jezelf (je wordt er moe van om tegen de stroom op te zwemmen, slapeloze nachten, zorgen of andere angstige gedachten of nog erger, je wordt er ziek van) en er toch niets verandert omdat de oorzaak voor de noodzaak het roer om te gooien bij een ander (of het goddelijke) ligt en niet bij jezelf.
En dan gooi je dat roer uiteindelijk toch maar om, je kunt niet anders als je serieus een doel voor ogen hebt wat je wilt bereiken en wat denk je? Komen er weer nieuwe dingen op je pad, en kun je je verder ontwikkelen en groeien.
Die eerste opgedrongen verandering in de realisatie van mijn droom, heeft me geleerd dat het helemaal niet erg is om af en toe een pas op de plaats te maken en te evalueren waar je mee bezig bent, of het werkt waar je mee bezig bent, of het ooit zal gaan werken, of dit is wat je werkelijk wilt, of het jou vanuit je werkelijke kern representeert of dat het een aangepast pakketje is dat je aan de buitenwereld presenteert vanuit bijvoorbeeld compensatie van onvervulde behoeften, etc. Maar vooral ook om eens terug te kijken wat je wel allemaal gerealiseerd hebt in het proces van werken aan je droom. Hoeveel ben je gegroeid? Wat doe je nu allemaal, wat je 1, 2, 3, 5, 8 of 13 jaar geleden nog helemaal niet deed, waar je misschien nog niet eens aan dacht?
Niet erg dus om een keer het roer om te gooien, om meerdere keren het roer om te gooien, koers bij te stellen en misschien zelfs je doel bij te stellen. Je zult ervan leren en erdoor groeien, wat je later allemaal van pas zal komen en je uiteindelijk via een andere weg dan jij in eerste instantie bedacht had, toch je doel van liefde, geluk en vervulling kunt bereiken.
Tien van Bokalen (ook wel Kelken genoemd in de traditionele tarot): ik zie ook wel duidingen in andere tarots van omgekeerd verschijnen van deze kaart in een legging die te maken hebben met emotionele armoede, boosheid of je schuldig voelen. Vandaar ook mijn vraag, wat je nog misschien blokkeert om open te staan voor dat geluksgevoel, dat gevoel van rijkdom (overvloed) en vervulling? Wat is er nog nodig om die weg open te leggen voor je? Is daar nog die boosheid over iets wat ooit gebeurd is? Is daar nog een schuldgevoel dat je op de één of andere manier belemmert jezelf toe te staan dat je geluk en overvloed mag ontvangen en vervulling mag ervaren?
Nog even terugkomend op het orakelkaartendeck dat ik deze week gebruikt heb, 'De Tarot van de Druïden'. Achterop het deck staat te lezen:
Twee werelden ontmoeten elkaar in de mens.
De Tarot is een krachtig hulpmiddel om vele spirituele benaderingen te begrijpen. Met behulp van de Tarot kan iedereen de centrale thema's van Wicca en Druïdry - het gedachtegoed van de druïden - onderzoeken. Beide magische spirituele stromingen proberen hun verbinding met de natuurlijke wereld te versterken door een verdieping van de kennis van onszelf en van de wonderlijke wereld die we bewonen. Zowel Druïdry als Wicca zijn mysteriescholen; tradities die gepaard gaan met inwijdingen op een steeds dieper niveau, naarmate de kandidaten verder gaan van de Uiterlijke (uitgebeeld in de Kleine Arcana) naar de Innerlijke Mysteriën (uitgebeeld in de Grote Arcana).
De Tarot van de Druïden bevat behalve een boek, waarin de betekenis van de kaarten wordt uitgelegd en voorbeelden hoe ze gebruikt kunnen worden, een volledig tarotspel van 78 kaarten.
Schrijver en psychotherapeut Philip Carr-Gomm is de gekozen leider van de Orde van Barden, Ovaten en Druïden. Samen met zijn vrouw Stephanie schreef hij het veelgeprezen 'Dierenorakel der Druïden' (en het 'Plantenorakel der Druïden'), dat net als 'De Tarot van de druïden' voorbeeldig werd geïllustreerd door de veelzijdige Will Worthington.
Werkelijk een tocht van verwondering en bewondering om met dit orakel te werken, voor mij persoonlijk een tocht van her-kenning en her-innering die de verbinding met je eigen natuur middels prachtige kaarten bewust laat worden. Vooral wanneer je je bewust bent van de verbinding tussen tarot, numerologie en astrologie en dus ook de verbinding met Bloesemtherapie en Spagyriek, dan gaat er een wereld van informatie en rijkdom open, een pad van bewustwording en daardoor spirituele ontwikkeling.
Deze tarot is te bestellen, maar op dit moment alleen nog tweedehands verkrijgbaar in het Nederlands:
Misschien gaat het wel een gewoonte worden om iedere week op maandag een inspirerende orakelkaart voor die week te trekken. Wel leuk hè? Maar ik beloof niks hoor. Voor deze week een nieuwe kaart, een affirmatiekaart dit keer, met prachtige vlinders uit dit deck:
In dit deck geen boekje met uitgebreide uitleg. Een eenvoudige manier om met kaarten te werken, gewoon een kaart trekken en op de achterkant de bijbehorende affirmatie lezen en natuurlijk gebruiken, wat mij betreft.
Werken met affirmaties is iets wat ik een aantal jaren geleden best een beetje vreemd vond. Het had iets van magie en juist dat vond ik best een beetje lastig om in te geloven. Ieder kind kent de werking van magie, kent de verwondering over dingen die magisch aanvoelen. Ieder kind kent het geloof in Sinterklaas, de magie van de lichtjes met Kerst, de magie van sprookjes, de magie van kabouters en elfjes, de magie van iets bedenken en het laten ontstaan. Ieder kind weet intuïtief dat magie bestaat.
Helaas wordt het kind, als het opgroeit, van het tegendeel overtuigd door opvoeding en maatschappelijke normen: magie bestaat niet, magie is fantasie en fantasie is verzonnen, niet echt, illusie. Maar is het hele leven geen illusie? Ontstaan niet de prachtigste dingen door gehoor te geven aan fantasie? Is fantasie 'niet waar'? Waar wordt fantasie door ingegeven? Een hogere kracht? Het Hoger Zelf? Spirituele gidsen? Natuurwezens? Aliens misschien wel? Zijn wij mensen eigenlijk wel zo fantasie-rijk? Bestaat alles niet ergens al in dit universum? Zijn wij niet teveel gefocust op het verstand? Op het willen kunnen analyseren en begrijpen? Willen bewijzen? Is het niet een kwestie van jezelf open stellen om de magie weer te her-ont-dekken?
Als je je met spirituele ontwikkeling bezig gaat houden, komt daar ineens weer intuïtie en gevoel om de hoek kijken, magie... Fantasie blijkt ineens een prachtig middel te zijn om werkelijkheid te scheppen. Je gaat weer oog krijgen van de kleine dingen des levens, die je die kinderlijke bewondering kunnen bezorgen, verwondering, die je de schoonheid van de natuur bijvoorbeeld laten zien. Je gaat weer meer voelen, want magie heeft ook met voelen te maken, zo'n tinteling die je leert her-kennen. Je krijgt weer oog voor de schoonheid van schepping, schepping door een Goddelijke kracht in de natuur, schepping door mensen in kunst en allerlei ontwerpen en creaties in heden en verleden. Sommige confronteren je met magische werelden waarvan je niet (meer) wist dat ze bestaan. Je komt weer in contact met spirituele begeleiders...
En je leert bijvoorbeeld affirmaties kennen. Een affirmatie is net een toverspreuk; je herhaalt de krachtzin steeds opnieuw, net zolang tot deze bewaarheid is. Affirmeren is toveren, is creëren, is scheppen, is magie. Nee, geen enge gemene heksen met kromme neuzen en dikke harige wratten op neus en kin (hoewel in aanleg liggen er wel een paar van mijn moeder overgeërfde bultjes op verdacht heks-achtige plekken in mijn gezicht. 😉 Niet van die dikke harige exemplaren hoor. 😜), zoals we die uit de westerse sprookjes kennen, maar meer de magie van een sprookjestoverfee, lieflijk, zacht, warm en vooral goed doend. Even erbij vermeld dat moderne heksen in de traditie van de wicca in principe helemaal niets te maken hebben met die enge gemene heksen, helemaal niets te maken hebben met zwarte magie, niets des duivels wat de christelijke kerk ons probeerde te doen geloven in de middeleeuwen en daarna. (Uitzonderingen daargelaten natuurlijk, want negatief werkende mensen zitten overal tussen, en ook jijzelf zult regelmatig negatief werken, zoals je verderop zult zien, dus blijf wel altijd alert.)
Nee, het bezighouden met magie, met spreuken en affirmaties, is in de kern waardevol en we doen het allemaal wel eens. Als je jezelf bijvoorbeeld betrapt op angst of zenuwachtigheid op een moment dat je het niet kunt gebruiken, zoals voor een examen, sollicitatiegesprek, openbaar spreken, of zoiets... 'Ik kan dit, ik kan dit, ik kan dit, ik kan dit...' Wat denk je, zou degene die in de angst en zenuwachtigheid meegaat het er beter of minder van afbrengen dan degene die de affirmatie hanteert? Lijkt mij duidelijk dat de gehanteerde hele korte affirmatie in dat moment best wel goed kan gaan uitpakken voor die persoon.
Affirmaties zijn dus krachtzinnen. Werken met affirmaties kan heel eenvoudig zijn. Je schrijft de desbetreffende affirmatie op een briefje dat je bij je draagt of voor je neerlegt als je ergens aan het werk bent of neem de desbetreffende getrokken kaart van dit deck die dag (of week, of maand) met je mee en dan lees je 'm gedurende de dag regelmatig zachtjes in jezelf of hardop. Wanneer je 'm hardop uitspreekt zul je de kracht van de uitspraak ook horen, dus spreek hem op besliste toon uit, alsof het al waarheid is wat de affirmatie verkondigt. Je kunt de affirmatie ook overschrijven, zo vaak je wilt.
Je werkt met een affirmatie totdat deze voor jouw gevoel waarheid is geworden.
Soms voel je bij het uitspreken of overschrijven weerstand. Dat komt omdat de affirmatie voor jou nog geen waarheid is. Soms is die weerstand erg heftig. Onderzoek bij jezelf of dat te maken heeft met het geloof in de werking van het werken met affirmaties in het algemeen, of dat specifiek met deze affirmatie te maken heeft. Welke gedachten gaan er dan door je heen? Schrijf ze eens op. Opschrijven stopt de gedachtenmolen en maakt onderzoek mogelijk. Misschien ontdek je overtuigingen die jou belemmeren te geloven in affirmatie in algemene zin, mogelijk ontdek je overtuigingen die je belemmeren te geloven in deze specifieke affirmatie. Mogelijk ontdek je overtuigingen die je belemmeren je dagelijks leven te creëren op een manier die bij jou past.
Je leven creëren, scheppen, op een manier die bij jou past, is in wezen ook magie. Het mag best tijd en aandacht kosten om te creëren, stap voor stap, rustig maar zeker, en het kan werkelijk soepel verlopen als je dagelijkse bezigheden helemaal bij je passen en je er veel plezier in hebt. In dat proces kom je vast belemmerende overtuigingen tegen, soms sprekend vanuit de weerstand uit je omgeving, die als een spiegel van jezelf dient. Weerstand uit je omgeving is een spiegel van datgene wat nog in jezelf leeft. Wanneer jij voor de volle 100% ergens voor gaat, echt vanuit hart en ziel, dan is er geen weerstand, niet vanuit jezelf, niet vanuit je omgeving. Jouw omgeving, jouw opvoeding, maatschappelijke normen en waarden vormen overtuigingen die jou kunnen belemmeren zolang ze nog in jezelf als waarheid ervaren worden.
Vaak leeft er angst voor het onbekende, angst ook voor de eigen kracht, verdien ik dit wel, gun ik mezelf dit wel, mag ik wel succes hebben van mezelf, ben ik het wel waard...
Ja, het kan ook zijn dat er mensen uit je omgeving niet meekunnen met jou, die haken dan af en dat kan pijnlijk zijn omdat relaties met partner, familie, vrienden je dierbaar zijn, maar je moet je dan afvragen of ze nog wel bij jou en je nieuwe ontwikkeling passen, of die relaties je nog wel voeden?
Niet voedzame relaties slurpen energie van je, energie die je beter kunt gebruiken voor andere meer voedende bezigheden. Maar, ervaring leert, dat er wonderen kunnen gebeuren in relaties als je je eigen weg gaat, de weg van je hart en ziel, dus wees niet bang voor gevolgen die je minder leuk vindt en bekijk welke overtuigingen daar nog leven die je niet voeden, maar belemmeren.
Het werken met één affirmatie kan vele overtuigingen boven halen, waar je weer nieuwe positieve affirmaties van kunt maken... Want in wezen zijn belemmerende overtuigingen niets anders dan negatief werkende affirmaties. O, ik vind het werken met affirmaties zo mooi om jezelf te leren kennen in al je belemmeringen, door je omgeving gecreëerd, door jezelf voortgezet of nieuw gecreëerd. Het werken met affirmaties kan poorten openen naar ongekende mogelijkheden. Ik vind het super. Ik ervaar het als magie. Je creëert je eigen leven! O wat een weerstand zullen sommigen nu voelen in zichzelf, boos, hoe kun je dat nou zeggen, je moest eens in mijn schoenen staan... maar ik zeg het nog een keer in affirmatievorm 'Ik creëer mijn eigen leven'. Misschien zie je je mogelijkheden nu op dit moment nog niet, voel je je gevangen in een situatie die voor jouw gevoel zeer negatief voor je werkt, maar weet / vertrouw erop dat er mogelijkheden zijn, al zie je ze op dit moment nog niet. En misschien heb je al belangrijke stappen gezet, maar ben je dat 'vergeten' en heb je alleen maar oog voor wat er (nog) niet is. Ben je ongeduldig? Welke overtuigingen zitten jou nog dwars? Kun jij weer dat Innerlijk Kind in jezelf wakker maken dat gelooft in magie?
De kaarten in dit deck met Inspirerende Affirmatiekaarten zijn prachtig! Achterop het deck kun je lezen:
Deze prachtige kaarten met positieve affirmaties helpen je om het geluk en de kracht die in je schuilen naar boven te brengen. Ze inspireren je om wijs en moedig te zijn, om op jezelf te vertrouwen en je dromen nooit op te geven. De vlinders op de kaarten staan symbool voor de hoop. Ze herinneren je eraan dat moeilijke momenten en dingen die tot een einde komen tekens zijn van iets moois en nieuws dat weldra zal ontstaan. Sluit je ogen, kies een kaart en les de boodschap die erop staat. Het zal precies zijn wat je nu moet horen. Stel jezelf open en laat de vlinders je leven vervullen met liefde, rust en schoonheid.
Dit deck biedt evenzovele affirmaties als kaarten, 39 stuks, en een kaart met uitleg over het gebruik van de kaarten:
Voor deze week heb ik de vraag gesteld: 'Welk advies is op dit moment het meest zinvol voor mij en mijn lezers?'
Het zijn prachtige kaarten om uit te kiezen, met foto's van vlinders van Julie Chetcuti en Ann Newland. Een heel kleurig deck...
In zijn algemeenheid staat de vlinder symbool voor transformatie en dat past wel bij deze kaarten.
Maar nu lang genoeg gewacht op de kaart van vandaag voor deze komende week, dit is 'm geworden, kort maar krachtig...:
Lees 'm eens hardop voor jezelf.
Kijk jezelf eens aan in de spiegel en lees 'm dan hardop voor.
Geloof je het al? Of voel je weerstand?
Blijven herhalen en je gaat het geloven, het wordt écht waarheid, ik weet het zeker.
Wil je uitgebreid leren werken met affirmaties, heb je het gevoel dat affirmaties niet voor jou werken, wil je met dit deck leren werken of je eigen affirmatiekaarten leren maken, wil je persoonlijke begeleiding? Meld je aan voor een workshop 'WERKEN MET AFFIRMATIES' bij
De liefde voor de bomen zit er al van kinds af aan in. Ik voelde me prettig bij bomen, in het bos, niet bewust bezig met enige energetische werking, hoewel ik dus wel van alles voelde. De liefde voor de natuur is me met de paplepel ingegeven. Waar ik mee opgroeide waren fijne wandelingen in de natuur met onze hond en kennis over welke namen de bomen en andere planten en dieren hadden. Ik genoot van de determineer-sessies met mijn vader. Hoe we aan de hand van beschrijvingen in een boek, met de loep in de hand, nagingen welke wilde plant daar groeide. O, zo'n wonder wat de natuur door een vergrootglas laat zien! Dat voedde tevens mijn bewondering voor de macrofotografie en botanisch tekenen en schilderen en inspireert me nog steeds om de kleine geneugten des levens uit te vergroten, vooral de dingen die we met het blote oog niet of nauwelijks kunnen zien of dat wat zich in ons onderbewustzijn of Hoger Zelf bevindt. Toen had ik al interesse in de vermeende geneeskracht van planten en de traditionele gebruiken daarvan, maar behalve de aankoop van een boek daarover, deed ik er verder niet veel mee.
Die feitenkennis, die zakt snel weg als je daar niet bewust mee bezig blijft. Bij mij althans. In een periode van studeren, verkering, samenwonen, trouwen, kinderen krijgen, huis bouwen, kwam alles op een laag pitje te staan.
Echter... Onze oudste zoon had veel oog voor details en dus ook voor de kleinste aardbewoners onder ons. Ik vergeet nooit meer de dag dat we over de waaldijk fietsten, hij paste nog net voorop in het kinderzitje, ineens intensief wijzend 'mama, stop, kijk daar...' Ik zette m'n fiets op de standaard, hielp hem uit het stoeltje en liep hem achterna naar de berm waar hij kennelijk iets had gezien. Ik moest goed kijken, maar daar zat inderdaad iets kleins, een wants op een grassprietje in de berm. Prachtig! Hij kon daar zo van genieten. Stenen in de tuin werden ook regelmatig omgedraaid om te kijken welke bewoners daar leefden. Pissebedden, duizendpoten, mieren, kikkers en padden, hij vond het prachtig.
Toen de kinderen in de basisschoolleeftijd waren kon ik mijn liefde voor de natuur weer wat meer hervinden, waren we vaak aan de dijk, in de uiterwaarden en in een klein bosje daar, te vinden en was ik met hen het hele jaar door bezig met het aankleden en knutselen voor onze seizoenentafel in huis. Ik genoot ervan en zij kennelijk ook. Beide jongens vonden zo hun schatten aan stenen, schelpen, takken, bladeren, eikels, kastanjes, etc. De oudste was verder meer een observator en tekenaar en de jongste knutselde vooral graag.
De feitenkennis was dan wel weggezakt, maar het gevoel van verbondenheid met de natuur was altijd gebleven, en aangespoord door de kinderen en de seizoenentafel rakelde ik wel weer wat oude kennis op. Ik genoot van deze natuurmomenten. Maar ook dat verwaterde weer. Toen de kinderen ouder werden kwamen daar bij hen heel andere interesses die de boventoon gingen voeren, zoals lego, vrachtwagens en computers en was ik verder druk bezig ons dagelijks leven op de rit te houden. Onze uitstapjes gingen meer richting speeltuinen en pretparken. Dat was zeker ook leuk hoor, daar niet van, maar voor mij was de natuur een gemis zonder dat ik daar toen erg in had.
Na een aantal jaren werd ik steeds zieker, veel migraine-aanvallen en fibromyalgie-achtige klachten, zoals extreme vermoeidheid en spierpijnen, waar men toen in de medische wereld niet precies de vinger op kon leggen. Ik kon bijna niet meer functioneren in mijn dagelijks leven. Ik slikte al zo'n 20 jaar medicatie tegen de migraine, maar dat werkte niet meer en een voor mij nieuw medicijn zorgde voor een heel akelige reactie. Ik zocht hulp bij een arts-acupuncturist en daar bleek dat er ook een stevige candida-infectie in mijn lijf zat en dat ik last had van hypoglycemie (een te lage bloedsuikerspiegel, vaak de voorbode van suikerziekte). Acupunctuur behandelingen, neuraal-regulatie therapie, voedingssupplementen en een streng gist- en suikervrij dieet hielpen me van de ergste klachten af. Omdat ik mijn leven toen over een andere boeg wilde gooien, om niet alleen bezig te zijn met symptoombestrijding, maar ook daadwerkelijk dingen in mijn leven wilde veranderen, waardoor de oorzaak van de klachten weggenomen kon worden, ging ik mij verdiepen in diverse andere complementaire geneeswijzen en esoterie. Zo kwam ik onder andere in aanraking met de bloesemtherapie en dus met Dr. Edward Bach, de grondlegger ervan.
Daarmee kwam ik ook weer in aanraking met de energie van bomen, een helende energie naar bleek. Toen viel er een kwartje met betrekking tot dat gevoel wat ik altijd al had. Dr. Bach had in zijn bloesemremedies diverse houtige planten - lianen, struiken en bomen - zitten waar hij mee werkte. Dat viel me op, omdat diverse andere systemen in de Bloesemtherapie, waar ik toen kennis mee maakte, hoofdzakelijk bloemen van kruiden gebruikten. Later las ik dat Bach kennis opgedaan had in Wales bij Druïden, wat zijn liefde voor bomen natuurlijk ook verklaarde. Naar aanleiding daarvan ging ik me verder inlezen over de energieën van bomen, waardoor ik via de Druïden het Ogham-schrift leerde kennen dat verbonden is met bomen en de Keltische bomenkalender. Mijn liefde voor Engeland en oude bomen vond ook daarin een plek. Alles kwam bij elkaar.
Afgelopen zomer brachten mijn man en ik een bezoek aan diverse eeuwenoude bomen in Engeland. Wauw wat een energie! Vorige week vertelde ik over de wandeling met Marjanne Huising naar de Wodanseiken. Bomen voeren op dit moment dus een beetje de boventoon... Deze week borduur ik verder op het bomenthema en heb een prachtige orakelkaartenset uit mijn kast gepakt. Vandaag bekijken we dus de prachtige orakelkaarten van Sharlyn Hidalgo (tekst) en Jimmy Manton (kunstwerken / illustraties):
Dit deck leent zich uitstekend voor het trekken van een dagkaart, of een weekkaart, zoals ik nu regelmatig doe. Het trekken van steeds één kaart, maakt je vertrouwd met de betekenis van de kaart en je leert de kaarten steeds beter kennen, naar gelang je langer op deze manier werkt. Zeker als je gedurende die dag of week je eens meer verdiept in desbetreffende boom en zijn energie.
Deze set van boek en kaarten laat ook zien dat er een geboorteboom is die bij je hoort. Bepaalde periodes in een jaar zijn gekoppeld aan de energie van bepaalde bomen. In dit deck is de Keltische boomkalender gekoppeld aan data, die zijn gebaseerd op de Keltische synodische maanden (periode van nieuwe maan naar nieuwe maan). Daarnaast vind je nog een aantal aanvullende boomenergieën, want het totaal aan kaarten is gebaseerd op het totale Keltische bomenalfabet van 25 bomen en struiken.
Je kunt in het boek bij deze kaartenset in een tabel vinden onder welke boomenergie je geboren bent, maar daardoor kun je dus ook op iedere dag in het jaar zien welke boomenergie op dat moment regeert. Wanneer je je daar bewust mee bezig houdt, kun je het Keltisch Jaarwiel volgen, een spirituele manier om in harmonie met de natuur, met de seizoenen, te leven. De seizoenen (maar dus ook de Maancycli) vinden hun weerspiegeling namelijk in ons (gevoels)leven. Het Keltisch Jaarwiel kun je voor jezelf verrijken door middel van rituelen en ceremonies.
Op dit moment leven we in de eerste periode van het Keltisch jaar, 1 november t/m 28 november, volgens dit boek, en dan heerst de energie van de Berk.
Kijken we heel specifiek naar de huidige astronomische gegevens in 2018, dan zouden we een periode van 7 november 17:02 uur t/m 7 december 08:19 uur, nieuwe maan tot en met de laatste dag, uur en minuut van deze maanperiode (http://hemel.waarnemen.com/maan/maanfasen_2018.html) moeten beschouwen. Dit is een eerste hele maancyclus na 1 november, de datum waarop men tegenwoordig het Keltisch nieuwjaar viert. Er zijn ook bronnen die de periodes van volle maan naar volle maan hanteren als maancyclus, wat voor mij tegenstrijdig voelt met het Keltische uitgangspunt dat de dag begint bij de nacht en het jaar begint bij de donkerste periode van het jaar. Vanaf Nieuwe Maan is de tijd van een nieuw begin, het plaatsen van nieuwe intenties, nieuwe initiatieven in overweging nemend. Een tijd voor reflectie. Daarna zien we de Wassende Maan, een tijd om die nieuwe dingen ook daadwerkelijk neer te gaan zetten. Je zit in een periode van groei, kunt makkelijker nieuwe dingen opnemen en bent beter in staat de dingen ook werkelijk op te pakken en te doen. Met Volle Maan bereikt de energie een toppunt. Het kan zijn dat je in deze tijd gevoeliger bent, dat emoties loskomen. Sommige mensen hebben last van slaapproblemen in deze tijd of een gespannen gevoel. Het is de tijd om doelen te realiseren. Creativiteit stroomt in deze tijd vaak veel makkelijker. Wanneer de kracht van de Maan weer afneemt en we een steeds kleiner deel van de Maan aan de hemel zien, spreken we van Afnemende Maan. Dit is een periode van evaluatie, van integratie van het geleerde, een periode ook waarbij je los kunt laten wat je niet meer nodig hebt.
Op dit moment zitten we in de periode van de Wassende Maan in de Maancyclus die door Berk energie geregeerd wordt:
Kernwoorden: einde en nieuw begin, reiniging en zuivering, loslaten van oude patronen, moeilijkheden overwinnen, het oude afschudden, nieuwe groei en vernieuwing, flexibiliteit voor de vreedzame oplossing van conflicten, hoger perspectief, terugkeer naar de onschuld.
Met de Beith / Berk begint de eerste synodische maand van de Kelten. In deze tijd van het jaar bereiden we ons voor op de winter en zoeken we diepgaande verandering en daarom eren we het aspect 'oude vrouw' van de Godin. Hoewel oude vrouwen voorbodes zijn van de dood, zijn ze ook verantwoordelijk voor geboorte en nieuw leven. Het zijn onze vroedvrouwen. Na een periode waarin we onze oude patronen loslaten, onze teleurstellingen en spijt erkennen en genieten van onze successen, luisteren we stil naar de zachte stem vanbinnen en bepalen we onze doelen voor het nieuwe jaar. Zo planten we het zaadje van toekomstige mogelijkheden en leggen we de basis voor het jaar dat voor ons ligt tijdens deze zogenoemde donkere helft van het jaar, als nieuwe dingen gisten in het donker. De berk helpt je ook om conflicten vreedzaam op te lossen. Hij geeft je een hoger perspectief en een spiritueel inzicht. Hij brengt je terug naar een toestand waarin je onschuldig bent en niet oordeelt. De ogham voor deze boom is Beith en de letter is B.
Om weer in z'n algemeenheid bij ons kaartendeck uit te komen van deze week... dit leent zich trouwens ook uitstekend voor diverse andere leggingen, om meer duidelijkheid, sturing of inspiratie te vinden om problemen in je leven op te lossen. Mogelijke leggingen bijvoorbeeld: verleden-heden-toekomst (legging met drie kaarten), Keltische Boomlegging (legging met vier kaarten) om een situatie met enige afstand, vanaf een hoger standpunt te bekijken, of een traditionele Tarotlegging in de vorm van een Keltisch Kruis.
Welke kaart ik heb getrokken voor deze week...?
De Ohn / Stekelbrem heeft alles te maken met vervulling en overvloed, mildheid, hoop, doorzettingsvermogen, verbinding tussen de binnenkant en de buitenkant, samenbrengen wat je nodig hebt voor vooruitgang.
En hoe trok ik deze kaart? Ondersteboven.
Dit kaartendeck behandelt niet alleen de kaart zelf maar ook de betekenis wanneer deze kaart ondersteboven in een legging naar voren komt.
De boodschap van deze kaart (omgekeerd)...
Je sluit jezelf af of je verbergt je licht. Je wordt aangespoord om jezelf open te stellen en te delen. Misschien houd je je krampachtig aan bepaalde dingen vast en stapel je bezittingen op. Deel wat je hebt. Het is tijd om deel uit te maken van je omgeving en je talenten samen met anderen te gebruiken. Misschien concentreer je je op negatieve dingen. Tel juist je zegeningen. Kijk wat je tegenhoudt in je leven. Zeg je te vaak 'nee' of weiger je te delen? Kijk naar de mensen om je heen. Hebben zij een positief of een negatief wereldbeeld? Wat straal jij zelf uit? Als je tijd steekt in dingen die je niet graag doet, anderen bekritiseert en roddelt, moet je wel beseffen dat je dezelfde soort energie aantrekt. Als je een leven vol liefde en vreugde wilt, moet je dat zelf ook uitstralen en boeken, gebeurtenissen, plaatsen en mensen om je heen verzamelen die dit ook uitstralen. Zo zal het verhaal van je leven veranderen. Zet een gouden bloem in een vaas om je aan het goede te herinneren. Verzamel wat je nodig hebt om je doelen te bereiken. Als je depressief bent of geen energie meer hebt, moet je echt hulp zoeken. Als je manisch bent en de controle kwijtraakt, zoek dan hulp om je innerlijke evenwicht terug te vinden.
Kortom... even samenvattend: we leven deze week in de periode van de Wassende Maan naar Volle Maan. Welke nieuwe dingen ben jij begonnen? Welke nieuwe doelen heb jij jezelf gesteld? Voel je de energie wel stromen, maar voel je je tegengehouden door iets? Berk vraagt ons welke oude patronen we nog los mogen laten, wat er nog gereinigd mag worden, wat er nog uit de weg geruimd mag worden om die doelen te bereiken. Stekelbrem meldt dat je je mogelijk nog teveel bezig houdt met negatieve dingen, negatieve invloeden die jij ervaart als zijnde vanuit de buitenwereld komend, maar die in wezen in jezelf leven. Berk vraag intussen ook of je de successen in je leven wel kan zien, ervan kunt genieten? Zie jij het positieve in het leven nog wel voldoende?
Herken jij je hier ergens in?
Een prachtig kaartendeck om mee te werken. Heel concrete boodschappen, dingen die je aan het denken zetten. Onderwerpen voor reflectie en meditatie aanreikend.
De Kelten zagen bomen als levende, spirituele wezens die ons niet alleen troosten, steunen en gezelschap houden, maar ons ook diepgewortelde, verregaande wijsheid geven. Deze kaartenset met bijbehorend boekje helpt je in contact te komen met de wijsheid van deze aloude leraren. Elke kaart heeft een specifieke boodschap en kan je antwoorden geven over de toekomst, je toegang verschaffen tot je onderbewuste of je een oplossing bieden voor een concreet probleem. Kies de juiste legging en kom via het Keltische bomenalfabet in contact met de wijsheid van het universum.
Wil je onder persoonlijke begeleiding leren werken met deze mooie Keltische kaarten, eventueel aangevuld met bloesemtherapie of spagyriek therapie, meld je je dan aan bij Nymphaea via
nymphaeaspiritueelcentrum@gmail.com
of maak gebruik van het contactformulier op deze site
