Nieuw gezinslid in huize Moorman

Onze vondeling 'Remi'

Wat vind je van ons nieuwe gezinslid?
Wat een schatje hè?

Vondelingetje. 

Al wekenlang dag en nacht in onze tuin, verscholen onder hout, balken en platen die er liggen.

Ik ben op de gekste tijden gaan kijken of ie er nog steeds was. 

En ja hoor, dag en nacht. 

Hij was enorm angstig.
Ik vond hem erg mager worden, het arme beestje.
Niet genoeg muisjes te vangen kennelijk.

Zaterdag voor het eerst geprobeerd iets lekkers te voeren en schoot toen weg. 

Nu een paar dagen op vaste tijden wat brokjes neergezet.
Steeds hele kleine beetjes.
Eerst gebeurde er niks, brokjes bleven staan.
Toen hij eenmaal door had dat de brokjes voor hem bedoeld waren, was het bakje steeds leeggegeten binnen korte tijd nadat ik het er neer gezet had, maar steeds als ik buiten beeld was.

Daarna viel hij er, ook als ik keek, op aan alsof hij uitgehongerd was en al dagen niks gegeten had. 

Zat steeds vanuit zijn schuilplaats naar ons te kijken als we in de tuin waren, maar één stap in zijn richting en weg was ie.

Sinds vanochtend kan ik 'm aaien. 

Meteen foto's gemaakt en hem zelfs meegenomen naar de dierenarts om te kijken of ie gechipt is. 

Niet dus. 

Gemeld bij Amivedi, dierenambulance en dierenarts, dus als iemand 'm als vermist opgeeft dan weten zij dat hij bij ons is.
Op dit moment is hij niet als vermist opgegeven. 

Maar ziet er nu wel naar uit dat hij al die weken geen thuis had. 

Hij is een maand of 8, 9 denken ze bij de dierenarts. 

We noemen 'm (voorlopig?) Remi. 

Naar de vondeling in het boek 'Alleen op de wereld' van Hector Malot. 

Stiekem hoop ik dat niemand 'm mist. 

Hij zal hier een liefdevol thuis hebben.
Mocht dit jouw katje zijn, stuur jouw foto's dan ter vergelijking naar 
nymphaeaspiritueelcentrum@gmail.com

Ik heb uiteraard nog meer foto's van hem gemaakt waar karakteristieke vachttekening op te zien is. 

Als het echt jouw katje is, zal dat overeenkomen.

We zijn vandaag best ver gekomen in lesje vertrouwen.
Ook manlief heeft hem kunnen voeren en aaien.

Het katje, 'Remi' dus (ik mag een bezem opvreten als hij niet al weet dat die naam voor hem bedoeld is, oren richten zich meteen naar mij als ik de naam zeg) is vanavond zelfs al even binnen op verkenning geweest in de gang, met achter de keukendeur een piepende hond die het allemaal nog een beetje raar vindt dat het vrouwtje een nieuw vriendje heeft. 

Hond is trouwens opgegroeid met een kat, dus dat gaat vast helemaal goed komen. 

Ze heeft respect voor katten, omdat ze weet dat deze scherpe nagels hebben die de neus pijnlijk kunnen vertellen van benadering niet gediend te zijn. 

Dus als de kat niet bang meer is, zijn we al een heel eind. 

Beiden lekker geknuffeld vandaag (zonder dat ze bij elkaar waren), dus elkaars geur goed kunnen ruiken. 

Plannetje: 

Meerdere keren per dag, meerdere dagen, meerdere weken, als het nodig is, oefenen. 

En als het katje echt niet meer bang is in de gang (brokjes doen wonderen), gaat hij in een kattentransportmand mee naar binnen (daar gaat hij zonder problemen al in weten we van het bezoekje dierenarts en ook daar doen wat brokjes in de mand wonderen) en zetten we hem hoog op tafel neer, zodat de hond er niet bij kan. 

Snoepjes en brokjes zullen vast gaan helpen in het creëren van de broodnodige gemoedsrust. 

Stap voor stap introduceren aan elkaar. 

Vanochtend voor het eerst geaaid en nu al zo ver. 

Super! 

Wel heel veel tijd bezig geweest met kat en hond, maar dat is het helemaal waard. 

Een heel verhaal, maar het was dan ook een bewogen dagje kattekop.

Nu eerst morgen op zoek naar een nieuwe kattenbak, kattenbakvulling kopen en een grotere zak brokjes. 

En misschien wat kattenspeeltjes, want die zijn met onze zoon naar zijn kat verhuist toen die uit huis ging.

********

Update, we zijn een week verder.
Wederom woensdagochtend.
Onze Remi is al helemaal thuis.
Kat en hond wandelen beiden los door het huis, bijna alsof het nooit anders geweest is.
Af en toe nog even een jaloerse vlaag bij de hond, maar dat wordt ook steeds minder.
Remi schiet niet meer voor haar weg, dus dat roept respect op bij de hond.
Ik kan ze misschien zelfs al samen alleen laten, maar dat vind ik nog wat aan de vroege kant.
Ik weet niet wat er gebeurt als hun baasjes niet in beeld zijn.
Remi sterkt goed aan.
Kleine beetjes voer gedurende de dag om de maag weer te wennen aan voedsel.
Ja, ja... ik voorzichtig met voer geven...
Ik had de zak met kattenbrokjes niet goed opgeborgen.
Vanmorgen vond ik een opengescheurde zak in de keuken.
Vannacht heeft meneer zijn buikje vol gegeten.
Dat wordt dus een ander plekje zoeken voor de kattenbrokjes.
Een grotere opbergbak dus, waar alles in kan en geen dichte zakken voor het grijpen laten staan.
Ook het hondenvoer dient uit beeld te zijn.
Stevig sluitende deksel lijkt nu absoluut noodzaak.
Remi is bijzonder handig in het openmaken van dingen, deuren zijn al kinderspel.
Je gaat gewoon aan de klink hangen, dan gaat ie wel open.
Ons huis wordt vanzelf weer catproof.
Hij is trouwens opvallend voorzichtig met spullen die in huis staan.
Hij loopt er als het ware op zijn tenen tussendoor om maar niks om te stoten.
Heel bijzonder.
Onze vorige kat was veel lomper in die dingen en de spullen moesten toen dan ook ruimte voor de kat maken waar het haar maar uitkwam.
Remi is een allemansvriendje, mits je niet te druk bent van jezelf of rare geluiden maakt.
Harde geluiden zijn niet zijn favoriete dingen.
Hij houdt er niet van opgetild of vastgehouden te worden, zodra hij het idee heeft niet weg te kunnen.
Wel is het een enorme knuffelkont die heerlijk op schoot wilt liggen en tegen je aan kruipt.
Kopjes bij de vleet.
Heerlijke kneedmassages en vele likjes worden uitgedeeld, onder het genot van een luid spinnend inwendig motortje.
Afijn, wij zijn blij met ons nieuwe gezinslid.
Van ons mag hij absoluut blijven!
Wat een cadeautje...

********

Weer een paar dagen verder, zaterdag...
Remi is nu anderhalve week bij ons.
Kat en hond lopen nu gewoon langs elkaar op alsof ze al tijden samen in huis zijn.
Af en toe nog even een snauw of een grom, maar dat mag.
Het is toch even wennen om een territorium en aandacht te delen.
En ja... de kat mag niet op de aanrecht, daar zal de hond hem wel even aan herinneren.
De kat wordt graag met rust gelaten als hij helemaal 'zen' is na een paar uurtjes buiten te zijn geweest.
Voer is ook niet voor elkaar geschikt, dus ook daar komt af en toe een waarschuwing langs.
In de avond komt Remi nu zelfs gewoon in de huiskamer liggen, op schoot, hond op de ene bank, kat op de andere.
Benieuwd wanneer ze samen op één bank liggen of samen in één mand liggen...
Het gaat dus goed hier met de beide vierpotige huisgenoten.