Griep

Het is al even rustig bij Nymphaea Spiritueel Centrum.
Afspraken in de afgelopen twee weken zijn in de wacht gezet.

De griep heeft hier stevig toegeslagen. 

Uiteraard heb ik Spagyriek ondersteunende druppels ingezet, preventief sinds oktober, maar soms is er simpelweg een flinke rust en opschoning nodig en dan lijken ze niet te werken, hoewel ze dan  juist precies dat doen wat nodig is en me ondersteunen in een proces wat kennelijk heel hard nodig was.

Ik ben goed ziek geweest, inclusief koorts, wat ik niet gauw heb, maar langzaamaan, héél langzaamaan, gaat het stapje voor stapje, hele kleine stapjes, beter. 

En dan denk je soms een hele piet te zijn en krijg je ineens weer een terugval, toch teveel hooi op de vork genomen.

Een korte wandeling met de hond, die toch ook haar behoefte heeft en moet doen, snel toch even wat boodschappen doen bij de winkel, een trap oplopen of even een lading was ophangen of wegstrijken, het kan al flink afgestraft worden.

Een keer flink de griep krijgen heeft over het algemeen, psychosomatisch gezien, als oorzaak dat je rust nodig hebt.
Je bent dan vatbaarder om een griepvirus op te pakken.

Het geeft je een goed excuus om je afspraken af te zeggen, en even de broodnodige rust in te lassen. 
Bewust of onbewust is dit een periode waarin je de behoefte hebt je af te sluiten en nergens meer voor warm kunt lopen, het allemaal zat bent, het komt je de neus uit.
Soms is die rust nodig om van een drukke periode te herstellen, of om dingen op een rijtje te zetten, soms is het een voorbode voor dingen die komen gaan, waarvoor je juist vol uitgerust aan de bak moet, soms weet je het helemaal niet.
Soms is het gewoon nodig om fysiek even goed de boel op te schonen en komt alle rotzooi eruit die verzameld was.

Wanneer we ons bezighouden met een spirituele ontwikkeling en daarmee allerlei zaken los gaan laten die ons nog belemmeren, moet dat lichaam toch ook een keer mee.

Wel is duidelijk dat je lichaam een duidelijk signaal afgeeft waar je naar moet luisteren, anders wordt je afgestraft met een langere tijd last houden van vermoeidheid.

Ziek griep dus altijd goed uit!

De Spagyriek druppels ondersteunen mij in ieder geval in dat proces.

Kennelijk werkt het in mijn geval niet om het proces veel te bespoedigen, maar de inzichten omtrent dit evenwicht tussen lichaam, geest en ziel zijn me inmiddels, in dit geval, wel duidelijk aan het worden.
Er is veel gebeurd sinds de vorige opschoning, jaren geleden.

Soms moet het lichaam gewoon even mee met alles wat er verder is gebeurd.

Niet leuk, ik voel me behoorlijk moe, en ben het ziekzijn na twee weken ook wel beu, maar ik kan het aanvaarden voor wat het is.

Naarmate de tijd verstrijkt kom ik erachter dat ik bepaalde dingen (weer) ben gaan doen in deze twee weken, waar ik voorheen de tijd niet voor nam, waardoor ik dichter bij mezelf kom, dichter bij mijn diepere gevoelens kom, waardoor ik kwesties kan overdenken waar ik al langere tijd in mijn leven (en andere levens) mee knok, ik met mijn neus op de feiten gedrukt wordt dat de tijd nu eenmaal altijd te kort zal zijn voor alles wat ik zou willen doen in mijn enthousiasme en dat keuzes maken helemaal niet betekent dat ik (in andere dingen) tekort zal schieten.

En ik leer ook weer te genieten van kleine dingen die helemaal niks met de ontwikkeling van Nymphaea of 'het nut' te maken hebben, zoals een roman lezen, een prachtige serie of film op tv bekijken.

Of toch wel? 

Het is allemaal zo met elkaar verweven...

Kortom, de griep is misschien vervelend, maar hij heeft me iets te vertellen over wat ik op dit moment nodig heb, zoals ik geloof dat iedere ziekte een boodschap in zich draagt en daarmee een signaal is van een onderliggende behoefte.
Die behoefte me terug te trekken, gewoon lekker die dingen te doen waar geen druk op ligt of dingen achterwege te laten waar ik zelf druk op leg door onderliggende overtuigingen die ik nog steeds niet los kan laten, die herken ik wel.
De boodschap is duidelijk, maar kan ik ook werkelijk loslaten is vooralsnog de vraag.
Ik voel weerstand, maatschappelijke normen, wetgeving, commerciële en materiële motieven, die me nog steeds belemmeren in dingen, ik voel de strijd in mezelf nog steeds duidelijk.
Een oud maatschappelijk gebeuren dat zich in mijn innerlijk vastgezet heeft op dagelijkse basis en nu geresulteerd heeft in een flinke opschoning.
En dan vooral ook mijn persoonlijke overtuigingen...
Loslaten is de boodschap.

Maandag hoop ik langzaamaan de draad weer op te kunnen pakken en ik doe mijn best die veranderingen in mijzelf aan te brengen, zodat deze innerlijke strijd losgelaten kan worden.
Ik geloof er heilig in dat wanneer we onze innerlijke strijd los kunnen laten, ook de uiterlijke strijd, de strijd in en met de buitenwereld, zal kunnen verdwijnen.
Vrede in de wereld begint met vrede in jezelf!